32 Rzeźba Chrystus w Ogrójcu10 15

Ta drewniana rzeźba z lat ok. 1410-1415, pochodzi z kościoła św. Jakuba, uznawana jest za naśladownictwo większej, wapiennej figury, pochodzącej najprawdopodobniej z kościoła św. Janów.

Dzieło to odbiega jakością artystyczną od swojego pierwowzoru, pomimo oddania precyzyjnie szczegółów anatomicznych.

Figury klęczącego i modlącego się w Ogrójcu Chrystusa były częścią popularnych od XV w. kompozycji ogrójcowych. Wiązało się to z nasilającym się ruchem tzw. nowej pobożności (devotio moderna). Kompozycje takie miały formę rozbudowanej sceny ogrodowej, w której na pierwszym planie ukazani byli śpiący uczniowie, w centrum klęczący Chrystus, nieco wyżej anioł z kielichem goryczy, w tle umieszczano Judasza na czele siepaczy. Figury miały najczęściej naturalną wielkość Umieszczano je przed kościołami lub na cmentarzach.

Prezentowana tu rzeźba mogła być eksponowana w takiej grupie w dobudowanej do wieżowej części kościoła św. Jakba kaplicy ogrójcowej.

Obecnie rzeźba eksponowana jest - podobnie jak wiele innych toruńskich dzieł sztuki - w Muzeum Diecezjalnym w Pelplinie.