695

Prawda o symulowanych rezultatach 695

Na podstawie wieloletnich doświadczeń swój stosunek do symulowanych rezultatów mogę określić jako konsekwencję prawa Greshama. Przypomnę, że Gresham twierdził, iż: „Dobry pieniądz jest wypierany przez gorszy pieniądz". Chodziło mu o to, że jeśli w obiegu są dwa rodzaje pieniędzy (na przykład złoty i srebrny) o arbitralnie ustalonym stosunku wartości (na przykład 16 do 1), gorszy pieniądz (to znaczy wyceniony zbyt wysoko w stałym kursie wymiany) wyprze pieniądz lepszy. A zatem gdyby złoto było warte więcej niż 16 uncji srebra, kurs wymiany 16 do 1 spowodowałby wypadnięcie złota z obiegu (ludzie gromadziliby je).

Ja twierdzę, że złe symulacje wypierają dobre. „Złe" to znaczy oparte na wydumanych założeniach, a nie złe w sensie wskazywanej skuteczności. Przeciwnie, prawdziwie „złe" symulacje dadzą znakomite rezultaty.

Często widzę „rewelacyjne" systemy, które podobno dają 200, 400 czy nawet 600 procent rocznie. Bądźmy umiarkowani i załóżmy zwrot wynoszący tylko 100 procent rocznie. Na tym poziomie 100 tysięcy dolarów urośnie w trzynaście lat do ponad miliarda! Jak takie ambicje mogą się ziścić? Odpowiedź brzmi: nie mogą. Na podstawie danych historycznych można skonstruować system o niemal dowolnych wynikach. Gdyby ktoś usiłował sprzedać system lub program transakcyjny oparty na realistycznych symulacjach, rezultaty bardzo daleko odbiegałyby od tego, co trąbiono w reklamie tego produktu. W tym właśnie sensie uważam, że złe (nierealistyczne) symulacje wypierają dobre (realistyczne).

W jaki sposób zniekształca się symulowane rezultaty? Oto kilka sposobów:

1.    Specjalnie dobrany przykład. W tym przypadku wybiera się najlepszy rynek w najlepszym roku i najlepszy zestaw parametrów. Zakładając, że system jest testowany na 25 rynkach w okresie 15 lat przy zastosowaniu 100 zestawów parametrów, otrzymamy 37 500 rezultatów (25 * 15 * 100) jednorocznych. Trudno byłoby stworzyć system, w którym żaden z tych 37 500 wyników nie okazałby się znakomity. Jeśli na przykład rzucisz 10 monetami 37 500 razy, to nie sądzisz, że czasami dziesięć razy z rzędu może wypaść orzeł? Oczywiście. Przeciętnie rzecz biorąc, powinno tak się stać raz na 1024 rzutów.

2.    Metoda sztukowania. Dodając parametry i tworząc dodatkowe reguły systemu, które poprawiają sytuację w nieudanych okresach, można uzyskać praktycznie każdy poziom skuteczności systemu w przeszłości.

3.    Ignorowanie ryzyka. Wyniki systemu podawane w reklamach często opierają się na obliczeniach stopy zwrotu jako procentu od depozytu zabezpieczającego lub procentu od nierealistycznie niskiego mnożnika depozytu. Tylko w ten sposób można wielokrotnie pomnożyć domniemane zyski. Tak samo wzrastałoby jednak ryzyko, o czym oczywiście już się nie wspomina.