Bez nazwy 4

III. Monochromatyzacja promieni rentgenowskich

• Filtrowanie promieni X

W celu monochromatyzacji promieni X wykorzystywane jest zjawisko krawędzi absorpcji. Materiał, z którego wykonany jest filtr, należy tak dobrać, aby długość fali progu absorpcji (krawędzi absorpcji) znalazła się pomiędzy długościami fal linii Ka i K|5. Filtry posiadają liczbę porządkową o 1 - 2 niższą od materiału anody.

W lampie miedziowej wyeliminowane jest promieniowanie KP i znacząca część promieniowania białego, przez filtr przechodzi składowa Ka promieniowania.

Np. dla promieni rentgenowskich otrzymywanych w lampie miedziowej filtrem jest płytka (folia) wykonana z niklu. Po przejściu przez filtr promieniowania powstałego w lampie otrzymujemy promieniowanie CuKa.

Promieniowanie monochromatyczne można również otrzymać w wyniku selektywnego odbicia promieni rentgenowskich od płaszczyzn sieciowych kryształów, stosując tzw. monochromatory krystaliczne. Stosowane są kryształy krzemu, fluorku litu, kwarcu (forma a) lub polikrystaliczny grafit. Wiązka promieniowania uzyskana za pomocą monochromatorów krystalicznych zawiera    tylko jedną, wybraną linię widma

charakterystycznego. Wadą monochromatorów krystalicznych jest znaczne osłabienie otrzymanej wiązki monochromatycznej w odniesieniu do natężenia padającej na kryształ wiązki promieniowania X.