binokular mst1315

V

Rys. 6. Schemat optyki mikroskopu

36 - kondensor, 37 - filtr, 38 - lusterko płaskie, 39 - płytka przedmiotowa, 40 - obiektyw główny, 41 - lunetki Galileusza, 42 - nasadka dwuoczna, 43-44 - okulary

I - wolny otwór przelotowy, II - włókno żarówki, III - diafragma irysowa, IV - źrenica wyjściowa, V - osie okularów, VI - oś obrotu lunetek, VII - płaszczyzna przedmiotu, VIU - włókno żarówki wadza czynnik 2,5x i przy odwrotnym położeniu l,0x, mocniejsza — odpowiednio 4x i 0,63x.

Wartości odpowiadające jednej lunetce leżą na skali naprzeciw siebie. Wartość 1,6 powtarza się dwukrotnie.

Szereg powiększeń na skali zmieniacza wygląda następująco: 0,63x; l,0x; l,6x; 4,0x; 2,5x i l,6x.

Powiększenia ogólne i odpowiadające im średnice pola widzenia są podane w tabelce:

Powiększenie okulara	Powiększenie obiektywu					Odległość czołowa w mm
	0,63	1,0	1,6	2,5	4,0
	Ogólne powiększenie
	Średnica pola widzenia w mm
6,3x	4x	6,3x	10x	16x	25x	100
	44	28	17.5	11	7
25x	16x	25 x	40x	63x	100x	100
	12,5	8	5	3	2

Mikroskop w czasie transportu przykręcony jest śrubą do dna futerału. Po odkręceniu śrubę należy przechowywać w odpowiednim gnieździe futerału. Ustawienie mikroskopu do pracy może być dowolne. Najwygodniej jest ustawić mikroskop ze statywem skierowanym ku obserwatorowi. Badany preparat należy umieścić na płytce przedmiotowej (rys. 1). Przy użyciu stolika do badań w świetle przechodzącym w podstawę mikroskopu należy włożyć płytkę matową (rys. 4), a przy obserwacji w świetle dziennym płytkę przezroczystą (rys. 5).

Preparat oświetlić można za pomocą oświetlacza umieszczonego na ramieniu przegubowym (rys. 1) lub za pomocą oświetlacza umieszczonego w stoliku do badań (rys. 3). a także światłem dziennym (rys. 5). Można także stosować jednocześnie oświetlacz stolika i oświetlacz na ramieniu przegubowym.

9