DSC00022

^ Oi

^<2N

<?;

^pj535miH_es.|

^lł**S£^l teiJI

*i(ryŁ75 ¹¹ fcciyćk Iw przyj* kwaćaak 1 się fi

■iii

| gdzie:

R - promień płytki,

|r- promień pola widzenia,

a - średnia liczba kolonii w polu widzenia, n - rozcieńczenia.

d. Metody wskaźnikowe

Wskaźnikowe metody liczenia drobnoustrojów informują o ogólnym stopniu zakażenia środowiska i o aktywności mikroflory. Metodami tymi określa się obecność niektórych grup drobnoustrojów występujących nawet w niewielkich ilościach, ale wskazujących na stan sanitarny surowca lub produktu, a jednocześnie trudnych do hodowania metodami płytkowymi.

Do wskaźnikowych metod należą: oznaczanie miana coli, Bacillus mesenteri-cus, miana enterokoków, wykrywanie obecności beztlenowców oraz próby redu-ktazowe. Metody te będą omawiane przy analizie poszczególnych produktów spożywczych. Ponadto ilość drobnoustrojów można określać przez:

-    pomiar objętości odwirowanego osadu drobnoustrojów (stosowany głównie do drożdży i pleśni);

-    pomiar masy odwirowanego osadu drobnoustrojów;

-    oznaczanie zawartości azotu w biomasie;

-    pomiar światła rozproszonego przez zawiesinę drobnoustrojów (metoda nefelometryczna);

-    pomiar światła zaabsorbowanego przez zawiesinę drobnoustrojów (metoda turbidymetryczna).

e. Ocena metod liczenia

Oznaczając zawartość drobnoustrojów w tym samym środowisku różnymi metodami, można otrzymać nieporównywalne wyniki. Dotyczy to różnic między mikroskopowymi i hodowlanynu^PjAuni liczenia. Na rozbieżności wpływają m.in. nr/vczvnv: