DSCF6849

j C*kfw\Ld(Y\\jQr\LP«^'    vw^ }^Qs /uLoc£k^ j> swlft* "lo,

pipety pasierowskiej ęz podłoży płynnych), ęzy_b^ęiź igł\- preparacyjncj i podłoży

stałych). W tym drugim przypadku gęstwę komórek należy rozcieńczyć przez dodanie na szkiełko kropli wody. Hodowle ikąi&p we należy przygotować do obserwacji przez pocięcie tkanki na cienkie skrawki za pomocą żyletki, skalpela, bądź specjalnego urządzenia zwanego mikrotomem. Skrawki przenosi się za pomocą igieł preparacyjnycli na szkiełko podstawowe i dodaje kroplę wody. Tak przygotowany preparat przykrywa się szkiełkiem nakrywkowym (grubość 0.15 — 0.17 mm) i -obserwuje w mikroskopie.

7.2.2. Barwienie preparatów

Barwienie tkanek i komórek ma na celu ułatwi$me-o&serw.acji-oraz odróżnienifijfih organelli. Barwienie jest procesem fizykochemicznym, w którym zachodzi adsorpcja barwnika na. Sc tanie. kufiiuijcaYćcj lub [ego dyfuzja do..\yjjęLi'za_komói ki. W barwieniu posługujemy się najczęściej. bartnikami zasadowymi, wykorzystując powinowactwo

stadników komórek..Uuąj.a odczyn kwaśny).

Ogólnie, stosowane inetgdjLbantieitia, w zależności od celu dzielimy na proste i złożone. W barwieniu prostym (monochromatycznym) używamy jednego barwnika i tę metodę stos u mm;, nak ześciei w barwieniach przyżyciowych. W metodzie złożonej, możemy działać barwnikami aa preparat, kolejno.- lub-dednocześuie-icb. misszapiną. Przed zastosowaniem tego typu barwienia preparat poddajemy często bejcowaniu (zaprawianiu), celu zwiększenie chłonności barwnika, ułatwienie jego reakcji z

cytoplazmą i trwałego utrzymania go w komórce.

V> zależności od celu barwienia (komórki czy_do) metody złożone, możemy

podzielić na: [.a,:zyLy\vovve7Tiegatywowe i nęgatyvypvyp.—_.pozi:Ly.vz.owe

Barwienie pozytywowe. wykonujemy dla obserwacji zabąnyionych komórek ną ^liezabarwionyjn tie. \V imnodzic.mćgatvwow£ft komórki pozostają niezabarwione na wy barwionym ile. ma ono zastosowanie dla .organelli nie wchłaniających barwnika. Barwniki mają charakter luszu i różnią się od slosowanych w metodzie pozytywowej brakiem dosłliLeczn e rdyspi^rrsii;daća:a..nie pozwala,UBJ^ilkać^o^)vnęLrza. Do tej grupy barwników ;■    Aijjis.z^ckjtisłu,.nigrozynę i czerwień Kongo) Metoda negatywowo

- pozytywowa jest skojarzeniem dwu wcześniej omówionych. Polega na zastosówaniu w pierwszej Jęolejnpśc. jednego z barwników gruboziarnistych (negatywowych), z którym miesza się zawiesinę komórek i rozprowadza po szkiełku podstawowym, a po wyschnięGiu-prcp.axaLdobaj^via.się barwnikiem pozytywowym

Barwienia proste stosuje się najczęściej do^- preparatów przeżyciowych (bezpośrednich), a złożone do barwienia preparatów utrwalonych.

lid