DSCN2293

d. Czyrak ( fiirunkulus )

Jest ostrym zapaleniem mieszka włosowego , gruczołu łojowego oraz tkanek otaczających. W następstwie nacieku zapalnego z przekrwieniem i wysiękiem rozwija się w skórze twardy, bolesny guz osiągający wielkość orzecha włoskiego. Tkanka w centrum ulega rozpuszczeniu pod wpływem toksyn bakteryjnych powodując powstanie kulistego, nekrotycznego i ropnego ogniska sięgającego do tkanki podskórnej, a na koniec do warstwy cienkiego naskórka. Wokół strefy martwiczej tworzy się wał z ziarniny powodujący oddzielanie się obumarłej tkanki. Skóra w środku martwicy pęka, a po kilku dniach czop tkanek martwych może zostać usunięty w całości. Powstały ubytek wypełnia się ziarniną pozostając jako punkcikowata blizna.

Leczenie polega na gojeniu pojedynczych czyraków i zapobieganiu powstawania nowych ognisk zapalnych. Pojedyncze goi się pod opatrunkiem ochronnym z maścią łagodzącą ból, przy większych, potrzebujących dłuższego czasu na dojrzewanie należy stosować kąpiele antyseptyczne i opatrunki z maściami wzmagającymi przekrwienie. Nie należy wyciskać czyraka na tkanki sąsiadujące lecz ściąć nożyczkami wierzchołek. Wygojenie z powstaniem blizny, następuje po 2-4 tyg. Przy powolnym ropieniu zaleca się resekcję znekrotyzowanych brzegów skóry aby przyspieszyć usuwanie ropy. Leczenie można wspomagać chemioterapeutykami.

e.    Czyraczyca (furunculosis)

Jest to wystąpienie wielu czyraków w różnych okolicach ciała lub rozlane rozprzestrzenianie się z jednego czyraka na większe obszary skóry. Cechują ją nawroty, długotrwały przebieg oraz oporność na leczenie. Najczęściej chorują psy, a miejsca szczególnie narażone to: grzbiet nosa, fałdy międzypalcowe, okolica odbytu. Zaawansowane stadium cechuje występowanie ropni, wysięku ropnego oraz wypadanie włosów. Skóra jest pogrubiona i wyraźnie oddzielona od otoczenia. Naskórek traci połączenie ze skórą, powstają rozgałęzione kanały ropne aż do powierzchownego ropnego podminowania skóry. Objawy ogólne to bolesność, podwyższona temperatura, oraz osowiałość i brak apetytu. Może dojść do zejścia śmiertelnego spowodowanego ogólnym zakażeniem.

Leczenie jest długie i nie zawsze skuteczne, ponieważ ze względu na przewlekły naciek zapalny, trudno jest osiągnąć w pełni skuteczne stężenie chemioterapeutyku.

Najskuteczniejsze jest leczenie chirurgiczne w formie operacji plastycznej z wycięciem schorzałej skóry , szyciem i opatrunkiem. Można też zastosować leczenie kombinowane -chirurgiczno - farmakologiczne z zastosowaniem dezynfekcji, chemioterapii, autoszczepionek i preparatów odpornościowych.

f.    Czyrak mnogi ( carbunculus )

Jest to większa ilość czyraków na niewielkiej przestrzeni. Objawy stanowią ból, obrzęk, obfity rozpad tkanek, gorączka i zaburzenia stanu ogólnego.

CZyigCOL    q^'Ł^T\Ą. M pS&su

g.    Róża ( erysipelas )

Jest to zakażenie skóry lub błony śluzowej wywołane zarazkami ropotwórczymi , które przez drobne uszkodzenia skóry wnikają do przestrzeni chłonnych i tam się namnażają.

U zwierząt jest rzadką komplikacją gojenia się ran zaczynającą się wysoką gorączką, i znacznymi zaburzeniami stanu ogólnego. Rozwija się od jasno do ciemnoczerwonego obrzęk