DSC07

POCZĄTEK BOGÓW.

10. 72-

i. Pełni podziwu i zdumienia Bogów początek chcemy głosić Dla tego, kto go w dźwiękach pieśni Słuchać zapragnie w wiekach przyszłych.

2. Brahmanaspati świat ten cały Skuł na gorąco, niczym kowal, — Wdawnej epoce przed bogami

Z niebytu się narodził byt.

3. W epoce pierwszej przed bogami Z niebytu się narodził byt,

Później powstały zaś przestrzenie Ze światów wielkiej rodzicielki.

4. Świat powstał z wielkiej rodzicielki,

Z świata powstały zaś przestrzenie,

Z Aditi Daksza się narodził,

Z Dakszy Aditi znów powstała.

5. Aditi więc się narodziła,

— Ona jest, Dakszo, córką twoją, —

Po niej bogowie, szczęścia pełni, Nieśmiertelności towarzysze.

6. A gdy bogowie tam stanęli,

W morzu, ująwszy się za ręce,

Od nich, jak gdyby od tańczących, Pyłu tumany biły w górę.

7. Kiedy bogowie z sił napięciem Ten świat brzemiennym uczynili, Wynieśli wówczas z głębi morza Słońce, co było tam ukryte.

8. Aditi ośmiu synów miała,

Z własnego ciała urodzonych,

Z siedmioma poszła w światy bogów, Ptaka rzuciła precz od siebie.

9. Z siedmiu synami do pokoleń Poszła Aditi najdawniejszych,

— To dla narodzin, to dla śmierci Przynosi ciągle ptaka z sobą.