elementy kompozycji fotograficznej

zie nie określa ich bezwzględnej wielkości w rzeczywistości, brak perspektywy powietrznej gmatwa obraz, zmniejszając jego czytelność.

Mgła, układając się na ziemi smugami, Jest również odmianą układu atmosfery. Wiemy dobrze, jak wiele uroku mają zdjęcia takich mgieł.

Inną formą uwidocznienia powietrza jest jego ruch. Istnienie jego możemy na obrazie stwierdzić dopiero wtedy, gdy działa on na otoczenie. Przedmioty pochylone wiatrem nadają obrazowi charakter dynamiczny.

Padający deszcz i śnieg są bardzo ciekawym dynamicznym tematem fotografowanego obrazu. Płatki śniegu wyglądają na zdjęciu jak krótkie, jasne krescczkl, co nadaje im charakter kierunku, a więc ruchu. Oko ludzkie i aparat fotograficzny widzą śnieg padający w sposób bardzo podobny. Deszcz odczuwamy jako długie, nieostre smugi. Przy odpowiednio przedłużonym czasie naświetlania efekt podobny możemy osiągnąć na zdjęciu.

Deszcz możemy również wyrazić w formie kropli na szybie. Doskonałym motywem są mokre powierzchnie, szczególnie powierzchnie asfaltu lub betonu, dające bogate obrazy refleksów.

Niełatwo jest fotografować śnieg. Śnieg oświetlony bezpośrednimi promieniami słońca powinien szczególnie na zdjęciach z małych odległości mieć dobrze zaznaczoną fakturę krystaliczną, gdyż w przeciwnym razie będzie wyglądał jak biała powierzchnia, podobniejsza do mąki, niż śniegu. Powierzchnia śniegu, oświetlonego słońcem zawiera światła i cienie. Cienie te muszą być dużo ciemniejsze na zdjęciu od świateł.

powinny mleć kontrast tonalności odpowiadający niemal połowic skali obrazu. Jasność śniegu dobrze podkreślają znajdujące się na obrazie elementy bardzo ciemne. W dzień pochmurny struktura śniegu zmienia się całkowicie. Jego krystaliczna budowa staje się niewidoczna, clenie nie istnieją, plastyka ginie. Przedstawiamy go wówczas graficznie jako czystą białą powierzchnię.

Plastykę śniegu doskonale podkreśla naruszenie jego powierzchni. Siady kół, butów czy nart urozmaicają duże płaszczyzny; na załamaniach śladów światło rysuje cienie, wzbogacając obraz tonalnie.

Z pochmurną pogodą i śniegiem związany jest temat zadymki. Smugi pędzonego wiatrem śniegu uwidocznimy na zdjęciu, gdy ich tłem będą elementy o ciemniejszej tonalności.

Wielkie jest bogactwo tematów. Jednym z głównych zadań fotografa jest dostrzeżenie tematu, dostrzeżenie jego treści. Musi on mieć oczy otwarte szeroko, musi widzieć świat otaczający go, musi zwrócić uwagę na to wszystko, co wywołuje w nim rezonans uczuciowy. Obraz człowieka czy krajobraz, drobny przedmiot czy szeroka przestrzeń, dzieło natury czy ludzkich rąk, mogą służyć za temat dobrego obrazu tylko wtedy, gdy fotograf wewnętrznie przeżyje te treści.

Ponieważ światło uwidacznia przedmiot i rysuje go na emulsji fotograficznej. trzeba pamiętać o olbrzymiej roli światła w fotografii. Niejednokrotnie samo światło staje się tematem, zaś przedmiot jedynie środkiem do jego otrzymania.

W technice fotograficznej oświetlenie jest specjalnym problemem na * utek skłonności emulsji do zwiększenia kontrastu. Oko ludzkie inter-

39