g12

I iVuiupxcKl U«ł mm. m*.u

Gleby najsłabsze wytworzone z piasków luźnych i piasków słabo gliniastych przechodzących (dość płytko) w piasek luźny lub żwir. Są ubogie w składniki pokarmowe, a jednocześnie przeważnie trwale zbyt suche. Dlatego przez nawożenie mineralne można uzyskać tylko nieznaczny wzrost plonów,. Uprawia się prawie wyłącznie żyto i łubin żółty.

Gleby zaliczane do klasy VI.

8.    Kompleks zbożowo pastewny mocny

Gleby średnio zwięzłe i ciężkie (odpowiedniki kompleksów pszennych i żytniego bardzo dobrego)

, okresowo długo (w niektórych latach nawet w ciągu całego okresu wegetacyjnego) nadmiernie i uwilgotnione. Z natury swej są to przeważnie gleby zasobne w składniki pokarmowe i potencjalnie żyzne. Właściwości fizyczne tych gleb, a przede wszystkim układ stosunków wodnych powodują, że są one wadliwe (nie mylić z kompleksem 3). Wadliwość ich polega na nadmiernym okresowym uwilgotnieniu, co utrudnia prawidłową agrotechnikę (np. późne obsychanie wiosną), jak również ogranicza dobór roślin. Na tych glebach z reguły uzyskuje się większe plony w latach suchych. Natomiast w latach mokrych (szczególnie zbóż) plony mogą być bardzo małe. Na glebach tego kompleksu większy udział ( w porównaniu z innymi kompleksami) roślin pastewnych. Po uregulowaniu stosunków wodnych gleby tego kompleksu przechodzą do kompleksu. Pszennego dobrego lub żytniego bardzo dobrego (zależnie od składu granulometrycznego).

Należą tu gleby klas IITb, IVa i IVb.

9.    Kompleks zbożowo- pastewny slaby

Należą tu gleby lekkie wytworzone z piasków (odpowiedniki gleb kompleksów żytnich 5, 6, 7), okresowo podmokłe. Podmokłość tych gleb jest powodowana przy płaskiej rzeźbie terenu występowaniem w dolnej części profilu warstw słabo przepuszczalnych lub położeniem gleby w obniżenie terenu w zasięgu wody gruntowej Nadmiernie uwilgotniene występuje tu przeważnie wiosną i powoduje "wymakanie " żyta oraz opóźnia termin sadzenia ziemniaków. W późniejszych okresach nadmierne uwilgotnienie z reguły nie występuje. Wręcz przeciwnie, obserwuje się często niedobór wilgoci. Dlatego problem regulacji stosunków wodnych tych gleb jest bardzo trudny. Należą tu gleby klas IV a, IV b V i VI.

10.    Kompleks pszenny górski

Obejmuje gleby, które zarówno swoją budową jak i niektórymi właściwościami odpowiadają glebom zaliczanym na terenach nizinnych oraz wyżynnych do kompleksów pszennych. Wysokościowa strefa występowania tego kompleksu waha się w przedziałach od 300 do 450 m.n.p.m., z tym że w poszczególnych regionach górskich mogą być znaczne odchylenia (w dół lub w górę). Klimat strefy występowania tego kompleksu w porównaniu z przeciętnym klimatem terenów nizinnych, charakteryzuje się z reguły większą liczbą dni z przymrozkami i nieco krótszym (o kilkanaście dni) okresem wegetacyjnym. O występowaniu tego kompleksu decyduje poza klimatem lokalnym, mikroklimat, uwarunkowany głównie przez rzeźbę terenu, wystawę i rozmieszczenie lasów. Gleby o analogicznej budowie i podobnych właściwościach zlokalizowane na stokach południowych lub południowo-zachodnich mogą być zaliczane do kompleksu pszennego dobrego. W strefie tego kompleksu ilość opadów wynosi 700 mm rocznie. Występuje na terenach gdzie nachylenie stoku nie przekracza 10°.