Image008

nie szybkości działania bramki. Dokładniej sposób działania bramki TTL jest przedstawiony w rozdz. 4. Tu zostanie on opisany w skróconej formie.

Sygnały wejściowe są podawane na emitery tranzystora wieloemiterowego Tl, który realizuje podstawową funkcję logiczną I (AND). Tranzystor T2 służy do wzmocnienia międzystopniowego. Sygnały o przeciwnych fazach na emiterze i kolektorze tranzystora T2 sterują wyjściowym wzmacniaczem przeciwsobnym,

który składa się z tranzystorów T3 oraz T4. Niektórzy producenci wprowadzają drobne zmiany w układzie przedstawionym na rys. 1.6.

Dzięki wzmacniaczowi T2 uzyskuje się dużą obciążalność wyjścia przy minimalnym poborze prądu na wejściu. Wyjściowy stopień przeciwsobny zapewnia małą rezystancję wyjściową w obu stanach. Oznacza to, że pojemności obciążające (pojemności wejściowe bramek sterowanych, pojemności przewodów itd.) mogą być szybko przeładowane i że zakłócenia indukowane wskutek sprzężeń pojemnościowych są silnie tłumione.

Wadą okazał się fakt jednoczesnego przewodzenia obu tranzystorów wyjściowych w czasie przełączania. Powstają wskutek tego impulsy prądu (do 20 mA na jeden funktor logiczny) w liniach zasilania. Prowadzi to do gwałtownych spadków napięcia zasilania bezpośrednio przy elemencie logicznym (patrz rozdz. 4).

O szerokim rozpowszechnieniu techniki TTL zdecydowały jej rozliczne zalety, umożliwiające stosowanie monolitycznych układów scalonych TTL niemal wszędzie tam, gdzie wykorzystywana jest technika cyfrowa. Do najważniejszych zalet techniki TTL zalicza się:

—    szybkość przełączania układów wystarczająca dla większości zastosowań,

—    mała moc pobierana,

—    duża obciążalność,

—    duży margines zakłóceń,

—    szeroki asortyment (około 300 typów) produkowanych układów, głównie SSI i MSI (bramki proste, bramki złożone, bramki buforowe, przerzutniki, liczniki, rejestry, selektory/multipleksery, dekodery, demultipleksery, enkodery priorytetowe, układy arytmetyczne, układy pamięciowe i inne).

18