Z zagadnieniem przetwarzania kodu dwójkowo-dziesiętnego (BCD) na kod dwójkowy (BIN) i odwrotnie mamy do czynienia przy wprowadzaniu i wyprowadzaniu informacji z urządzeń cyfrowych. Kodem wewnętrznym urządzeń cyfrowych jest zazwyczaj kod dwójkowy, natomiast dla człowieka-operatora czytelny jest tylko kod dziesiętny.
Przetworniki BCD/BIN i BIN/BCD, chociaż należą do rozpatrywanych wcześniej transkoderów, zostaną przedstawione osobno ze względu na to, że synteza ich — tak jak innych transkoderów — w postaci układów kombinacyjnych, otrzymywanych na podstawie tablic rozpatrywanych kodów, prowadzi do skomplikowanych rozwiązań.
Istnieje wiele algorytmów konwersji BCD/BIN i BIN/BCD oraz możliwości realizacji jednego i tego samego algorytmu różnymi układami. Wobec różnorodności wymagań w poszczególnych zastosowaniach, przy wyborze układu do przetwarzania należy rozstrzygnąć, która z metod jest najodpowiedniejsza do wykorzystania, biorąc pod uwagę prostotę układu, liczbę i rodzaj elementów potrzebnych do jego realizacji, czas konwersji, a także parametry urządzeń cyfrowych współpracujących z przetwornikiem.
Przetworniki BCD/BIN i BIN/BCD można podzielić na:
— przetworniki licznikowe,
— przetworniki szeregowe,
— przetworniki równoległe.
Podstawowymi funktorami wchodzącymi w skład przetwornika licznikowego są: licznik BCD, licznik dwójkowy oraz dekoder stanu zerowego bądź licznika BCD, bądź licznika dwójkowego, w zależności od kierunku konwersji. Jeśli chcemy dokonać konwersji np. BCD/BIN, to należy do licznika BCD zliczającego wstecz
wprowadzić liczbę w kodzie BCD, a licznik dwójkowy wyzerować (rys. 4.471). Wprowadzenie liczby zmienia stan wyjścia dekodera, a tym samym odblokowuje bramkę, przez którą są podawane teraz impulsy na wejścia obydwu liczników. Impulsy są podawane dopóty, dopóki nie wystąpi stan zerowy licznika BCD. Stan ten wystąpi po podaniu takiej liczby impulsów, jaka była wprowadzona