image40

Acs>

.. .„r- vurr<3-^

■jf.S?

~Uu<A^' B CóuJU.IdP^A^ -2opUA

Tadeusz Lewowicki

t^f

Problemy życia społecznego

m

A TRADYCYJNE I NOWE ZADANIA PEDAGOGIKI SPOŁECZNEJ

i|T) edagogika społeczna powstała i rozwija się jako obszar teorii i praktyki ęE edukacyjnej (a szerzej rzecz ujmując — teorii i praktyki życia społecznego) silnie związany z potrzebami ludzi. Od zarania swego istnienia pedagogi-jća ta wypełnia nader ważne funkcje w kilku zakresach przyjętych powinności. •^-Wymieńmy tutaj tylko funkcje najważniejsze: po pierwsze — jest to wciąż ponawiane odczytywanie problemów życiowych jednostek i grup, kształtowanie wrażliwości na te problemy; po drugie — są to próby coraz lepszego “ zrozumienia relacji między człowiekiem i środowiskiem jego życia, tworzenia teorii umożliwiających wyjaśnienie zachodzących zjawisk i procesów; po trzecie — niejako pierwotną i szczególną funkcją było i jest niesienie pomocy ludziom potrzebującym wsparcia w rozmaitych sytuaqach życiowych.

’• Spełniając podstawowe funkcje — ogólnie mówiąc — poznawcze (teoretyczne) i praktyczne (funkcje znajdujące różne odzwierciedlenia w swoistych katalogach bardziej szczegółowych funkqi: diagnostycznych, doradczych, profilaktycznych, opiekuńczych, kompensacyjnych, a także opiniotwórczych, teoriotwórczych i innych), pedagogika społeczna podejmowała i podejmuje liczne zadania wynikające niejako z potrzeb indywidualnych i grupowych, ujawniających się w określonym czasie i w określonym miejscu, w określonych okolicznościach. W tym. sensie są to zadania aktualne (w danym czasie), często zadania nowe.

Jednocześnie — pomimo zmienności warunków życia — pewne zadania pedagogiki społecznej wydają się niezmienne, wciąż aktualne, bo niezmienne ..pozostają niektóre kategorie potrzeb ludzkich. W tym sensie pedagogika społeczna realizuje stałe, tradycyjne zadania. Nowe (lub inne niż dawniej) są