img026

26

2. Zadanie rozpoznawania

Rys. 2.3. Przestrzeń cech może być oparta na cechach mających charakter kodów opisujących właściwości obiektów. Na osi poziomej odłożono kody odpowiadające liczbie osi symetrii obiektu (w skali: jedna, dwie, dużo), a na osi pionowej - kody odpowiadające wielkości obiektu (w skali: mały, średni, duży)

gnozującej. Jeśli zatem można podjąć decyzje na podstawie analizy tylko niektórych cech z, (j = 1,2, ..., m), to wówczas można sobie (i pacjentowi) zaoszczędzić trudu określania symptomów z_m+i, ..., z_n, co może stanowić istotny zysk i zwykle przyspiesza rozpoznanie.

Formalna struktura odwzorowania B dla omawionego tu częściowego (kolejnego) określania cech może być w zasadzie rozważana jako identyczna ze strukturą podaną wzorem (8), gdyż różnica polega jedynie na liczbie wymiarów przestrzeni X. Jednak dla zaakcentowania odmienności rozważanego tu podejścia odwołamy się ponownie do zapisu o postaci 2^X, określającego (w tym przypadku) zbiór wszystkich podzbiorów (podprzestrzeni) wektorowej przestrzeni cech X. Wprowadzimy także wyróżnik e dla zazna-