img046

31

i

Wydaje mi się dorównywać bogom Męzczyzna, który naprzeciwko ciebie Siedzi i chłonie z bliska, urzeczony, Słodkie twe słowa,

s Słuchając śmiechu, co budzi pragnienie.

I moje serce w piersi on dziś spłoszył,

Bo ledwie spojrzę na ciebie, nie umiem

Dobyć już głosu,

Język się łamie, delikatny ogień 10 Pod skórą ciało me nagle przebiega,

W oczach mrok, widzieć przestaję zupełnie, W uszach mi szumi,

Pot mnie oblewa, dreszcz przejmuje całą, Robię się bardziej zielona od trawy is I sama sobie bliską śmierci wtedy Już się wydaję.

Lecz wszystko można znieść, bo i biednego

Przełożył Jerzy Danielewicz

Fr. 31

Słynna oda „patograficzna" Safony. naśladowana przez poetę rzymskiego lusa (pieśń 51: Ule mi par esse deo itidelur — „Ten mi się bogom równy wydaje s. 72.