IMG080

ao

u - -Sl- .    - u .    (7.4)

VF

_B Latem

ł . 4- - -I- «^3<f - z • «^w

gdzie

q ■ arg 2 - arg I • fi - &    (7.5;

Podobnie określany admitancję zespolona Y

p- arg i - arg U « - <p    (7.6)

s więc dla danego dwójnika Jest ona odwrotnością impedancji. Impedancję i admltancję zespolona określamy wspólnym terminem lmmitancja zespolona.

Liczby zespolone Z i Y można zapisać również w postaci algebraicznej

Z * r + j x, gdzie i r ■ re Z -    Z cos <p,    x » im Z -    Z sin (f    (7.7)

Y . g ♦ J b, gdziet g ■ re Y »    Y cos <ę,    b ■ In Y •    -Y sin q?    (7.9)

przy czym zachodzą zależności (w    przypadku    impedancji    i admitancji    tego

samego dwójnika)

lub

r

7T7

-r*-?

S ♦ b*

TT

(7.9)

(7,10)

Ponieważ impedanoja zespolona elementu R jest rzeczywista (Z^ - E), elementów L i C urojona (Z_L ■ j o)L - J I_L, Z^ - - j - - J I_c), postać algebraiczna Z oznacza, iż dowolny dwójnik o elementach R,L,C jest równoważny dwueleaentowemu dwójnikowi RL lub RC (rys. 7.2), gdzie R - r oraz - x, gdy x>0 lub X_ę » - x dla x<0.

Analogicznie algebraiczna postać Y interpretujemy jako równoważność dowolnego dwójnika o admitancji Y dwójnikowi dwueleDentowemu GC lub GL (rys. 7.3), gdzie G ■ g, natomiast B_c - 6J C - b dla b>0,

lub B, m —2— • - b dla b<0. Iomitancja zespolona, a więc zarówno tt)L

Jej moduł (Z,Y) Jak i argument    zależy od parametrów R,L,C wszyst

kich elementów dwójnika i od częstotliwości. Stwierdzenie to dotyczy na ogół również części rzeczywistej r lub g i części urojonej x lub b iamitancji.