Tabela 7.21
Przykład kwadratu łacińskiego o boku równym 6 Kolumny
Wiersze
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 | |
1 |
C |
£ |
D |
A |
F |
B |
2 |
D |
B |
F |
E |
C |
A |
3 |
A |
C |
E |
F |
B |
D |
4 |
F |
A |
C |
B |
D |
E |
5 |
B |
D |
A |
C |
E |
F |
6 |
E |
F |
B |
D |
A |
C |
Metody leczenia oznaczono tutaj dużymi literami łacińskimi od A do /\ a wtórne klasyfikacje odpowiadaj*) wierszom i kolumnom. W każdym wierszu i każdej kolumnie dana litera występuje dokładnie jeden raz. Przy takim schemacie postępowania zwanym kwadratem łacińskim dokonuje się a2 obserwacji, ponieważ w każdym polu tabeli jest tylko jeden z a sposobów leczenia.
Kwadraty łacińskie tworzy się w ten sposób, że zapełnia się cyklicznie wiersze tabeli, np.
A |
B |
C |
D |
E |
F |
F |
A |
B |
C |
D |
E |
E |
F |
A |
B |
C |
D |
D |
E |
F |
A |
B |
C |
C |
D |
E |
F |
A |
B |
B |
C |
D |
E |
F |
A |
a następnie w sposób losowy przestawia się wiersze i kolumny.
Przy analizie kwadratu łacińskiego przyjmuje się model addytywny
yijk = H + a, + P, + Y* + tijk (7.55)
132