—    dobra czytelność,

—    możliwość uzyskiwania różnych barw,

—    duży kąt widzenia,

—    duży czas życia,

—    duża szybkość działania,

—    możliwość scalenia z układem dekodująco-sterującym,

—    duża powierzchnia cyfry w stosunku do objętości wskaźnika.

Wadami półprzewodnikowych wskaźników cyfrowych są:

—    stosunkowo duży pobór prądu,

—    małe rozmiary cyfr.

Pobór prądu, wynikający z zasady działania wskaźnika, można zmniejszyć, ponieważ jest możliwe impulsowe zasilanie wskaźnika. Druga z wymienionych wad wynika z wysokich aktualnie kosztów materiałowych. Należy oczekiwać, że koszty te będą malały w miarę ilościowego wzrostu produkcji wskaźników.

Reasumując można stwierdzić, że nie ma istotnych przyczyn, które mogłyby zahamować rozwój półprzewodnikowych wskaźników i zjawisko wypierania przez nie wskaźników jarzeniowych, do niedawna najpowszechniej stosowanych typów wskaźników.

Podstawowym półprzewodnikowym elementem używanym do produkcji wskaźników jest dioda emitująca światło widzialne o długości fali od 0,4 jun ~-0,7 pm.

Produkowane wskaźniki ogólnie można podzielić na dwie grupy:

—    wskaźniki hybrydowe, które są wytwarzane przez naniesienie na izolacyjne podłoże półprzewodnikowych diod świecących,

—    wskaźniki monolityczne, które są wytwarzane z jednej płytki półprzewodnika.

Najpowszechniej wytwarzane są wskaźniki hybrydowe, które przy mniejszej ilości półprzewodnika zużytego do produkcji pozwalają uzyskać kilkakrotnie większy znak i są znacznie tańsze od monolitycznych (przy tej samej wysokości znaku).

Aktualnie produkowane są segmentowe i mozaikowe wskaźniki z diod świecących. Segment stanowią zazwyczaj dwie diody świecące, natomiast punkt dziesiętny (D P) — umieszczony z lewej strony wskaźnika — dioda.

Niezawodność wskaźników zbudowanych z diod świecących jest taka sama, jak dla obwodów scalonych (10⁸ godzin = 114 lat). Spadek luminancji o 50% następuje po 250 tysiącach godzin pracy (28,6 lat) w temperaturze 25°C. Przy wyższych temperaturach spadek luminancji jest szybszy. Na przykład w temperaturze 50°C spadek luminancji o 50% następuje po około 32 tysiącach godzin. Pomimo spadku luminancji do połowy wartości początkowej wskaźnik świeci jeszcze tak jasno, jak typowe wskaźniki jarzeniowe.

Ze względu na zwartość budowy wskaźniki z diod świecących są odporne na wstrząsy, udary i wibracje. Zalanie żywicą o odpowiednim współczynniku rozszerzalności zapewnia całkowitą hermetyczność wskaźnika, co zabezpiecza wskaźnik przed działaniem wilgoci.

Zakres temperatur pracy (od ~55°C do +100°C dla GaP i GaAsP) jest ograniczony od dołu właściwościami termicznymi materiałów użytych do bu-