image (3) jpeg

mmanych już badaczy sztuki włoskiej Crowc’n i Cavalcasdle byli to także: Carl Friedrich Rumohr, Johann David f’assavont. Comclis Hofstede de Groot, Wilhelm von Bodę, a później' Abraham Bredius, Roberto Longhi. Gcorges Wildenstein.

Giovannicgo Morel lego - włoskiego polityka z zamiłowania, a lekarza wyspecjalizowanego w anatomii z wykształcenia - dospisania swej amatorskiej wiedzy o sztuce skłonił prawdopodobnie toczący się od lat trzydziestych XIX w. spór

0    Madonnę Burmistrza Meyera Hansa Holbeina Ml ¹⁴. Spór dotyczył tego, który r dwóch tak określanych obrazów, drezdeński czy darmstadzki, jest oryginałem Holbeina, a który kopią. Dyskusja wokół atrybucji tych obrazów, w której wypowiadały się największe ówczesne autorytety (m.łn. Franz T. Kugler i Gustav F. Waagen). zakończyła się dopiero w 1871 r.. bez mała po czterdziestu latach, na zorganizowanwej w Dreźnie monograficznej wystawie Holbeina. Na wystawie po raz pierwszy skonfrontowano ze sobą badane obrazy, a ogłoszony wtedy „werdykt” podpisany przez zebrane w Dreźnie autorytety (min. Mauriua Thausinga

1    Wilhelma von Bodę) brzmiał: obraz z Darmstadtu jest oryginałem Holbeina, a drezdeński jego wolną, późniejszą kopią. Rozwiązanie tego tak długo trwającego sporu odczytane zostało jako zwycięstwo znawstwa, a tym samym historii sztuki coraz bardziej się autonomizującej i szukającej własnej tożsamości wśród innych dyscyplin humanistycznych. Ten, jak to wtedy odczytywano triumf, o dwa lata wyprzedził inne integrujące środowisko ówczesnych historyków sztuki wydarzenie, jakim był I Zjazd Historii Sztuki w Wiedniu w 1873 r

Dla Morellego, niezwykle ąjadliwego krytyka współczesnych sobie historyków sztuki i uprawianej przez nich nauki ", to mozolne zwycięstwo było raczej ukazaniem bezradności narzędzi badawczych kształtującej się historii sztuki. Było zarazem impulsem do powstania jego pierwszych książek o sztuce, w których oprócz wykładu metody znalazło się szereg nowych, bulwersujących atrybucji¹¹ Swoje książki wydawał Mord li pod pseudonimem Iwan Lcrmolieff (co jest zniszczonym anagramem od Morelli), udając Rosjanina, którego prace na niemiecki tłumaczył rzekomo Johannes Schwarze (co oznacza również Giovanni Morelli). W rzeczywistości pisał je po niemiecku, który to język znał znakomicie, przez wiele lal zatrudniony był bowiem jako ekspert w dziedzinie anatomii porównaw-c/t) aa Uniwersytecie Monachijskim. Publikacje Morellego zaczęły pojawiać się od 1174 r. Były to zrazu artykuły z propozycjami nowych atrybucji. a od lat <¹cmddesiąiych książki i ich liczne tłumaczenia Książki te są w istocie Icatalo-0WB. prezentują zbiory omawianych galerii wedle podziału na poszczególne szkoły

1

WHaiw » Otopoocm dre²dc6sk>cj fiata, która wccctnicj uchodnła a wy-psweimo kopii okaoi Tycjan²

KantOramke Snahen nher ualienitche Molem tbe Galerten a AKMcKen HjgMir Ven yih, I n|ulg ISSO. leate. Kum Ikr nu,he Studitn ober no |pp (Moim Bojybrip und Borta Panfil i /tlej in Karne, lelp/lg 1990

2

Ipoi rm tytko jego książki. ale i lic/na rachowana korespondencja' Itahcmsctic dar    im Bnefrrtchtei kni Gtovanm Moreli! und Jean Faul KkMrr.

I HO