IMGG76 (2)

z

^C2asop.smo

^u^Uoic,

/

TNICA

Okładka 4 numeru „Zwrotnicy" ₂ rysunkiem Augu*.

i tylko w poezji tak trudno o uwzględnienie tej zmiany. Ciągle ograna śpicw-nolć, dzika ikocznolć, usypiająca Jednostajność. Ciągle hałaśliwy coitus rymów, i jakby mało było tej rozpusty jednobrzmiących sylab, niepoczytalni poeci powiększają ją jeszcze rymami wewnętrznymi. I jeszcze te inne tanie sposoby u muzyczni ani a poezji, te katarynka raicie współdźwięcznoścl, wewnętrzne aliteracje, asonansy, onomatopeje, dobre dla akustyki jarmarcznej.

Dosyć tego!

Rytm powinien spełniać funkcję literacką, nie muzyczną. Powinien służyć rozrastaniu się pięknego zdania.

Rytm niech będzie elewatorem 1 segregatorem słów; niech wynosi pewne słowa ponad inne i pewne słowa oddziela od innych. W ten sposób niech wpływa na odpowiednie rozwijanie się widzeń w wyobraźni czytelnika; za pomocą akcentów i pauz niech wskaziąje miejsca oirodków krystalizacji widzeniowej i ułatwia kolejne zrastanie się poszczególnych widzeń w większe całości.

Rytm poematu Jest wtedy piękny, Idedy pojęcia są w nim pięknie rozmieszczone. Jeśli dwa słowa są dobrze zestawione pojęciowo, są tym samym dobrze zestawione rytmicznie. Piękny rytm jest śladem pięknego przebiegu słów.

Ten rytm własny zdania jest dla zdania. Wszystko dla pięknego zdania i dla układu pięknych zdań!

A rym:

Rym jest czynnikiem rytmu. Rytm „włamy“ spotęguje swe walory, o ile rozmaitość jego przetkana będzie składnikami miarowymi. Rolę tę mogą

353