IMGW80

89

Właściwości otrzymanych nanokompozytów porównano z właściwościami materiałów otrzymanych metodą tradycyjną, gdzie wielkość ziaren WC wynosiła 0,7 +2.5 pm i zawartość kobaltu w spieku 10*24% obj.

Badania twardości wykazały, te nanokompozyt Co-WC charakteryzuje się większą twardością w porównaniu do materiału otrzymanego w sposób tradycyjny, HV wzrasta z 12 do 23 OPa (tab. 8.4).

Tabela 8.4

Skład fazowy materiałów nanoiompazyiowydi Co-WC i ich właściwości: gęstość p. wielkość ziarna WCd^ i twardość HV (I2J

Udział składników (%obi.)		P . te • cm )	dwc (om)	HV (OPa)
Co	WC
24	76	14.6	70	19.5
21	79	14.7	70	20,5
16	84	14.9	2500	12
12	88	15,1	70	23
to	90	15.2	800*1200	17+18

Rezultaty badań można przedstawić za pomocą następującej zależności łączącej krytyczny współczynnik intensywności naprężeń (K_k) z twardością (H) i modułem Younga (E) f 12];

Kic-2.15* I0⁶(EM)°*- <1-10,012EW**- łT^u    (8.1)

Dla badanego materiału nanokompozytowego K_fc wynosi 7 MPa • ni¹'’. Ponadto stwierdzono większą rozpuszczalność wolframu w matrycy kobaltowej w porównaniu do materiału otrzymanego metodą tradycyjną.

Badania mikrostrukturalnc. uzupełnione analizą fazową, wykazały duże różnice w składzie chemicznym matrycy kobaltowej tych materiałów.

Stwierdzono;

-    obecność fazy amorficznej w nanokompozytowych spiekach, której ilość wzrasta wraz ze wzrostem ilości wolframu w materiale,

-    małe ziarno WC (nano-ziamo) korzystnie wpływa na ilość rozpuszczonego WC w fazie Co,

-    rozpuszczalność wolframu w matrycy kobaltowej jest większa dla materiału amorficznego.

Rys. 8.4. Zależność twardości spieków Co-WC w funkcji odległości pomiędzy ziarnami WC w matrycy Co (tj. odział objętościowy granic ziaren) (12)

-    twardość spieku wzrasta wraz ze zwiększeniem udziału objętościowego granic nanoziaren WC (rys. 8.4) oraz ze wzrostem ilości WC w nanokompozycie (tab. 8.4),