mech010

Jeżeli sumaryczna zawartość frakcji kamienistej i żwirowej przekracza 10%, grunt zaliczamy do grupy gruntów gruboziarnistych:

-    żwir f_k +fi > 50% , f₍ < 2%,

-    żwir gliniasty f_k+f-> 50%, f, > 2%,

-    pospólka 50% >f_k +fi> 10%, J_t < 2%,

-    pospólka gliniasta 50% >/*    > 10%, f_i >2%.

3. ANALIZA AREOMETRYCZNA

3.1. Zasada oznaczania

W analizie areometrycznej (prowadzonej dla cząstek o średnicach zastępczych mniejszych niż 0,06 -f 0,074 mm) wykorzystuje się prawo Stokesa, który ustalił, że drobne cząstki kuliste opadają w cieczach z prędkością jednostajną określoną wzorem

y _ ^2r2 (Ps ~Pw)s _ (P* ~ P»

9rj

187]

gdzie:

V - prędkość opadania cząstek [cm/s¹], g - przyspieszenie ziemskie [cm/s²], r - promień cząstki [cm], d - średnica cząstki [cm],

p_s - gęstość właściwa szkieletu gruntowego [g/cm¹], p„ - gęstość właściwa cieczy [g/cnr],

77 - współczynnik lepkości dynamicznej cieczy; dla wody przy temperaturze 15°C równa się 1,14 [Ns/m²].

Ponieważ jednocześnie (zgodnie z rysunkiem 4.3)

(4.7;

r-Z..

t

gdzie:

H - głębokość mierzona od poziomu wody [cm],

7 - czas opadania [s],

to, na głębokości H po upływie czasu t nic będzie cząstek równych lub większych od d, których średnicę wylicza się na podstawie wzoru

d =

187] H '(Ps-P_w)gt

(4.8;

Opadaniu cząstek towarzyszy zmniejszanie gęstości objętościowej zawiesim którą mierzy się przy pomocy areometru (rys. 4.3).

b)

mm

Kys. 4.3. Schemat pomiaru gęstości zawiesiny za pomocą areometm: a) areometr, b) pomiar:

I cylinder z zawiesiną, 2 - areometr (W, - głębokość zanurzenia środka wyporu nurnika areometru, c - poprawka na menisk)

a)

Cięstość zawiesiny określa zależność

Pz =

_ "',v ~ »»„■

V.

(4.9

jtd/.ie:

m_s - masa szkieletu [g],

/«„, - masa wody [g],

T. - objętość zawiesiny [cm^ł].

Masę wody można określić następująco

^Mv_z-v_s)_Pw =

nu.

v ⁿ‘^s

' z

Ps)

P.v

(4.10

3'