mech015

rozsypie. Za moment spękania należy przyjąć chwilę, gdy wałeczek rozdzieli się na oddzielne kawałki po podniesieniu go za jeden koniec. Wszystkie kawałki wałeczka należy włożyć do naczynka wagowego i zamknąć doszlifowaną pokrywką.

Czynności wałeczkowania należy powtarzać tyle razy, aby w dwu naczynkach zebrało się po co najmniej 5 + 7 g gruntu.

Wilgotność gruntu należy oznaczyć według ćwiczenia 3.

Wilgotność odpowiadającą granicy plastyczności oblicza się z wzoru

W„ ₌^rnmt~^mst 100,    (5.i)

^mst~^mt

gilzie:

W_p - granica plastyczności,

>n_mt - masa próbki wilgotnej w parowniczce, m_st - masa próbki wysuszonej w parowniczce, m, - masa parowniczki.

4. OBLICZANIE WSKAŹNIKA PLASTYCZNOŚCI I_p I STOPNIA PLASTYCZNOŚCI I_L

Znając granicę plastyczności W_p i granicę płynności W_L (sposób wyznaczania w, opisano w ćwiczeniu 6) możemy wyznaczyć wskaźnik plastyczności I_p

I_p = W_L- W_p [%]■    (5.2)

Wskaźnik plastyczności wskazuje, ile wody w procentach (w stosunku do masy szkieletu gruntowego) wchłania grunt przy przejściu ze stanu półzwartego w stan płynny.

Znając te wielkości możemy z kolei obliczyć stopień plastyczności I_L. Parametr ten jest wielkością charakteryzującą grunty spoiste i jest ważny w projektowaniu przy ustalaniu pozostałych parametrów geotechnicznych metodą B lub C.

(5.3)

W-W_p W-W_p Ip ~W_L-W_p

ĆWICZENIE 6

Oznaczanie granicy płynności W_L

1. WSTĘP

W zależności od wilgotności W rozróżnia się trzy konsystencje gruntów spoistych:

konsystencja płynna konsystencja plastyczna konsystencja zwarta

W_L

granica płynności    granica plastyczności

które rozdzielają: granica płynności W_L i granica plastyczności W_p.

Granica płynności gruntu jest to wilgotność na granicy konsystencji plastycznej i płynnej, w której grunt przechodząc w stan płynny rozpływa się i traci zdolność zachowania nadanego kształtu. Określa sięjąmetodąCasagrande’a lub Wasiliewa.

2. OZNACZANIE GRANICY PŁYNNOŚCI GRUNTU W_L WG CASAGRANDE’A

Według tej metody granica płynności W_L jest to wilgotność, przy której bruzda

rozdzielająca próbkę gruntu w miseczce aparatu Casagrande’a złączy się na długości 10 mm i wysokości 1 mm po 25 uderzeniach.

2.1. Przyrządy

a.    Aparat Casagrande’a (rys. 6.1) składa się z podstawy metalowej (1), w której znajduje się podkładka gumowa (2) o odpowiedniej twardości i sprężystości, z miseczki metalowej (3) i korbki (4) połączonej z krzywką podnoszącą miseczkę. Masa miseczki powinna wynosić 160 ± 5 g. Uruchomienie aparatu następuje poprzez obrót korbką, która powoduje obrót krzywki umożliwiającej podnoszenie i opadanie miseczki. Miseczka powinna się podnosić na wys. 10 mm ponad podkładkę gumową, wysokość tę należy sprawdzić przed każdym badaniem za pomocą rękojeści rylca o szerokości 10 mm.

b.    Rylce profilowane: rylec płaski (5) dla gruntu spoistego, rylec łukowy (6) dla gruntu małospoistego (pyły i piaski).

c.    Sekundomierz.

d.    Parowniczka porcelanowa o średnicy 15 cm.

e.    5 tygiclków porcelanowych o średnicy 3 cm.

f.    Przyrządy do oznaczania wilgotności, jak w ćwiczeniu 3.