medium obraz cia�o001

10 Przedmowa

Dzięki odnowionemu zaproszeniu jako gość rektora do Wissen-schaftskollcg w Berlinie otrzymałem wiosną 2000 roku wielką szansą ostatecznego zredagowania - w rozmowie z członkami koledżu - tekstów niniejszego tomu. Dziękują za to W. Lepcnic-sowi, ale też P. Wapnewskiemu i Y. Elkanie, którzy podobnie jak J. Ncttclbcck dodawali mi odwagi do dalszego podążania tymi niepewnymi ścieżkami. Koledzy z Berlina, przede wszystkim II. Bredekamp i D. Kamper, towarzyszyli radą i czynem mojej przygodzie w Karslruhc. G. Boehm i K. Sticrle wyrazili, co godne podziękowania, gotowość włączenia tomu do serii Hild und Texl. Rolandowi Meyerowi dziękuję za ostatni i ważny wkład w korektę tekstu. W końcu dziękuję mojemu lektorowi R. Zonsowi, bez którego entuzjazmu niniejszy tom z pewnością nic ukazałby sic już w tym momencie.

f^CUA^    Z~/l U

t O °j ^ ‘H $(9KA£0 .

2

Medium - obraz - ciało

Wprowadzenie do tematu

1. SFORMUŁOWANIE PROBLEMU

W ostatnich latach modne stało się mówienie o obrazach. Ujawnia się jednak przy tym niezgodność sposobów mówienia, przesłonięta jedynie przez to, że niczym narkotyk stale pojawia się to samo słowo: „obraz”. Maskuje ono fakt, że wcale nic mówi się o tych samych obrazach, gdy zarzuca się to samo pojęcie jak kotwicę w mieliznach porozumienia. Nieustannie spotykamy się z brakiem ostrości w mówieniu o obrazach. Niektórzy chcą wywołać wrażenie, jak gdyby krążyły one bczcieleśnie, czego nigdy nic czynią nawet obrazy wyobraźni i pamięci, okupujące przecież nasze własne ciało. Niektórzy generalnie zrównują obrazy z obszarem wizualnym, co sprawia, że wszystko, co widzimy, jest obrazem, który tym samym traci swoje znaczenie symboliczne. Inni ryczałtowo utożsamiają obrazy ze znakami ikonicznymi, związanymi poprzez związek podobieństwa z rzeczywistością, która nie jest obrazem i pozostaje wobec niego nadrzędna. Wreszcie występuje dyskurs sztuki, który albo ignoruje obrazy świeckie,