P1030654

271

Wten cr.njr. J«y» ya pnczala,

Gdy ovn yaplko ru/zyla 1 Adamovy yoplku dala,

¹⁴⁰ a ya Tonom yeplkv była |

Adam |[nyo] myc wyoplczo vku/zyi, przetlio prze/zmya | vmrzcoz mvjzyl, wthem boga bar/zo obra/zyi, y j w/zyfchko Jzwo plomba /zara/zyl, |

Magister dicit |

¹⁴⁴ Myła /zmyrczy racz my w/zyeuyk* przecz cliczc/z łudzę zyuotha | Jzbavycz, Ozemv thwa la/zka /traczyly zacz czo /złego rczynyly, chezem / doczyebye poczthy uo/zycz,

¹⁵⁰ aby/zya dała przepro/zycz,

Dał bych dobry f colacz vpyccz, bycli mógł przethtobv rczyccz |

Mors dicit |

Chovay Jzobyc poczthy /zwoye, Eo/zdra/zny/z mya tyle dwoyo | im ^pocztach czy ya nyekorzy/cza, w/zythky w/zyvocze /zany/cza |

Chczefzly vycdzccz /tatecznye, povyem tobie prze/pyecznye | Szthorzyczyel * wfzego /zthworzenya,

¹⁴⁰ pofzyczyl my takyey moczy fl

(&. Bych morzyła rethnyo y wnoczy, Morza naw/zchoth napo |1 vdnye, a ymycm tho dzalo czuthnye, oth polnoczy do/zachodv |

¹⁴⁵ chodzą nyepytayancz brody,

Tocz mc nayyancz/zc ye/zcle Gdy | mam morzycz Jzyyych yycdye Gdy Jzya gyma /ko/za pla/zacz | chcza gycli thy/zacz poka/zacz ¹⁷⁰ Tocz gye/tli moyey moczy | Jznamya, morza w/zythko lucz/zkye plemya Morza mądre y f the/z vyly, wthym /zka/zyya /zwoye /żyły, y chorego y /trowego |

^J75 /bayya /zyuotha ka/zdego, lubo /tary lubo miody, ka/zdcmv ma | ko/za /zgodzy, bancz vbodzy y bogaczy Bzyfthky ma ko/za | potraczy,

¹⁸⁰ Wycvody* y cze/thnyky,

w/zythky /zvyecz/kye my|lo/zthnyky, bancz k/za/zatka albo grabyo, w/zythky ya pobye=|rza k/obye,

J^a /zkrola korona Jomkna, zawJo/zy | gy[a] pothko/za vemkna Tbe/z byvam vcze/zar/zkyoV fzelny *ymy^e lyeczo ywge/zeny,

PjiJozophi y kvy_a/zdarzo |

W/zjrthky na/zyey /tayyam /perze*,

W ton czsik 8ię ja poczęła,

Gdy Ewa jabłko ruszyła,

Adamowi jcbłka dała,

A ja w onem jeblku była.

Adam mio w jebłcc ukunił,

Przeto przez mię umrzeć inuiuł —

W tom Boga barzo obraził I wszytko swe plemię zaraził.

Magister dicit:

Miła Śmirci, racz mi wzjewić,

Przecz cliccsz ludzie żywota zbawić, Czemu twą łaskę stracili,

Zać co złego uczynili ł Ckcem do ciebie poczty nosić,

Aby się dała przeprosić.

Dałbych dobry kołacz upiec,

Bych mógł przed tobą uciec.

Mors dicit:

Chowaj sobie poczty swoje, Eozdraźnisz mię tyle dwoje!

W pocztach ci ja nie korzyszczę, Wszytki w żywocie zaniszczę.

Chcesz li wiedzieć statecznie,

Powiem tobie przezpiecznie:

St<w>orzyciel wszego stworzenia Pożyczył mi takiej mocy,

Bych morzyła we dnie i w nocy. Morzę na wschód, na południc,

A umiem to działo cudnie.

Od połnocy do zachodu Chodzę nie pytając brodu.

Toć me nawięcsze wiesiele,

Gdy mam morzyć żywych wiele:

Gdy się jimę z kosą plęsać,

Chcę jich tysiąc pokęsać.

Toć jest mojej mocy znamię — Morzę wszytko ludzskie plemię: Morzę mądre i też wiły,

W tym skazuję swoje siły;

I chorego, i zdrowego Zbawię żywota każdego;

Lubo stary, lubo młody,

Każdemu ma kosa zgodzi;

Bądź ubodzy i bogaci,

Szwytki ma kosa potraci; W<o>jewody i czestniki,

Wszytki świeeskio miłostniki,

Bądź książęta albo grabie,

Wszytki ja pobierzę k sobie.

Ja z króla koronę seinknę,

Za włosy ji pod kosę wemknę;

Też bywam w cesarskiej sieni, Zimie, lecio i w jesieni.

Filozof y i gwiazdarze,

Wszytki na swej stawiam sparzę;