Plansze�ukacyjne b

| 132

© Berlin Publishing

Odpowiedź: a)

I don’t remember.

Remember znaczy „pamiętać”. Remind znaczy „przypominać (komuś o czymś)”.

© Bcriitz Publishing

Odpowiedź: a)_| 134

She worked hard.

Niektóre przysłówki mają taką samą formę jak przymiotnik, od którego pochodzą; są to np. hard, fast, late, long, early, straight.

© Berlitz Publishing

Odpowiedź: a)_| 136

James Dean died at the age of 24.

Tłumaczenie;

James Dean zmarł w wieku 24 lat

© Berlitz Publishing

Odpowiedź: b)_| 138

My parents’ car is new.

Dopełniacz rzeczowników oznaczających osoby najczęściej tworzymy poprzez dodanie apostrofu i s na końcu wyrazu (’s). Jeśli rzeczownik ma już końcówkę s liczby mnogiej, wtedy dodajemy tylko apostrof.

© Berlin Publishing

Odpowiedź: b)_| 140

Life of a politician is quite hectic.

life życie jako takie

(pojęcie ogóle, abstrakcyjne: bez przedimka)

the life of a politician „życie polityka” (pojęcie bliżej określone; z przedimkiem)

© Berlin Publishing

Odpowiedź: c)_| 131

I don’t want to go to the doctor’s.

I won’t go (forma ściągnięta od: I will not go) znaczy „nie pójdę”, I would not go (forma ściągnięta: I wouldn’t go) znaczy „nie poszedłbym”.

to want to do something

© Berlin Publishing

Odpowiedź: b)_| 133

The food tastes good.

Po czasownikach odnoszących się do zmysłów: to look (wyglądać), to feel (czuć się), to smell (pachnieć), to sound (brzmieć), to taste (smakować) nie używa się przysłówków.

© Berlin Publishing

Odpowiedź: b)_| 135

Can I get some information about...?

Rzeczowniki information (informacja), advice (rada) i news (wiadomość) są używane tylko w liczbie pojedynczej.

Informatics znaczy „informatyka”.

© Berlin Publishing

Odpowiedź: c)_| 137

Poor little dog! It’s hurt its paw.

It’s jest formą ściągniętą od it is lub it has.

Its jest zaimkiem dzierżawczym i zawsze piszemy go jako jeden wyraz.

Tłumaczenie: Biedny piesek! Skaleczył sobie łapę.

© Berlin Publishing

Odpowiedź: b)_| 139

an uniform

Chociaż w pisowni uniform zaczyna się samogłoską, na początku tego wyrazu wymawiamy spółgłoskę („j”). Dlatego przed tym rzeczownikiem używamy przedimka a, a nie an. (Jeśli chodzi o użycie przedimków, decydująca jest wymowa, a nie pisownia rzeczownika.)