Psi w�ch

1“

1“

f

Znów położyli na ziemi.

Chlustało z niego jak z wiadra.

No to, braciszkowie, trzeba będzie poczekać

psi węcn

W mieszkaniu kupca Jeriemieja Babkina zwędzono futro na szopach.

Zapłakał kupiec Jeriemiej Babkin. Żal mu, widzicie, futra.

-    Futro, obywatele - powiada - było nader znakomite. Szkoda. Pieniędzy nie pożałuję, ale znajdę przestępcę. Plunę mu w pysk.

I wezwał Jeriemiej Babkin psa z kryminalnego wydziału milicyjnego. Przychodzi taki facet w cyklistów-ce, w owijaczach, a z nim pies. Wielkie takie psisko -brązowe, pysk ostry i niesympatyczny.

Naprowadził ten facet swego pieska na ślady przy drzwiach, powiedział ,,pss” i usunął się. Pies powąchał powietrze, obwiódł wzrokiem tłum (wiadomo, ludziska się zebrali) i nagle podchodzi do babki Fiokły spod piątego, i wącha jej podołek.

Babka w tłum. Pies za spódnicę. Babka w bok - pies za nią. Schwycił babkę za spódnicę i nie puszcza.

Runęła babka na kolana przed agentem.

-    Zgadza się - powiada - wpadłam. Nie wyprę się. I, powiada, pięć wiader zakwasu - to prawda. I aparat - to faktycznie. Wszystko, powiada, znajduje się w łazience. Prowadźcie mnie na milicję.

No, ludzie, wiadomo, aż jęki i.

-    A futro? - pytają.

-    O futrze - powiada - nic nie wiem, a'co do reszty -to fakt. Prowadźcie mnie i ukarajcie.

No to wyprowadzono babkę.

Znowu wziął agent swoje psisko, znów naprowadził mu nos na ślad, powiedział ,,pss” i usunął się.

Powiodło psisko oczami, powąchało bezwonne powietrze i nagle podchodzi do obywatela administratora domu.

Zbielał administrator na twarzy i upadł na wznak.

-    Wiążcie mnie - powiada - dobrzy ludzie, świadomi obywatele. Zebrałem, powiada, pieniądze za wodę i te pieniądze wydałem na moje namiętności.

No, wiadoma rzecz, mieszkańcy rzucili się na admi-

podchodzi do obywatela spod siódmego. I szarpie go za portki.

Zbladł obywatel i ukląkł przed ludem.

-    Jestem winien - powiada - winien jestem. To fakt, powiada, że w książeczce pracy podskrobałem rok... Ja, stary koń, w wojsku powinienem być i bronić ojczyzny, a tymczasem mieszkam pod siódmym i korzystam z elektryczności i innych usług miejskich. Bierzcie mnie!

Ludzie stracili głowę.

,,Co to, myślą sobie, za zadziwiający pies?”

A kupiec Jeriemiej Babkin zamrugał oczami, rozejrzał się dookoła, wyjął pieniądze i podaje je agentowi.

-    Zabierz - powiada - swoje psisko do łysego diabła. Niech przepadnie, powiada, moje futro na szopach. Pies z nim tańcował...

A psisko już jest. Stoi przed kupcem i wierci ogonem.

73