R Kopański CHÓW KRÓLIKÓW I BUDOWA POMIESZCZEŃ9

nią operację słońca, gdyż w okresie upałów łatwo ulegają przegrzaniu (udar cieplny). Króliki dobrze znoszą niskie temperatury (także ujemne) z tym, że czułe są na nie noworodki, gdy są jeszcze nie uwłosione (przemarzają już przy plus 10°C w gnieździe).

Podane wymagania środowiskowe dla królików są możliwe do osiągnięcia, jeśli pomieszczenia wykonane są w sposób prawidłowy i ustawione na właściwym miejscu.

Sposób wykonania klatek

Najłatwiej dostępnym materiałem do budowy klatek dla królików jest drewno. Klatki wielokondygnacyjne, a zwłaszcza typu pawilonowego, wymagają użycia bardziej wartościowych asortymentów drewna (deski, łaty, kantówka), natomiast klatki jednopoziomowe mogą być wykonywane z różnych tanich materiałów odpadowych. Mogą mieć tu zastosowanie odpady tartaczne (zrzyny, króciaki), kawałki dykty i płyt pilśniowych, stare skrzynie oraz (szczególnie w miastach) deski pochodzące z zużytych opakowań z sieci handlowej. Poza drewnem używana jest papa bitumiczna do pokrycia daszków i uszczelniania podłóg oraz siatka druciana do obicia drzwiczek, a także czasem jako podłoga.

Przystępując do budowy klatek należy dobrze przemyśleć ich konstrukcję, uwzględniając ilość i jakość posiadanych materiałów. Powinno się dążyć, aby wszystkie parametry konstrukcyjne i wyposażeniowe klatek były maksymalnie ujednolicone, gdyż to później umożliwia ich wymienność — co ma duże znaczenie praktyczne. Ważna jest też staranność i estetyka wykonania.

Klatki jednokondygnacyjne są najłatwiejsze do wykonania (rys. 1¹). Konstrukcja ich może być zróżnicowana w zależności od przeznaczenia. Jeśli ma być trzymane w nich stado podstawowe, muszą mieć szczelne ściany i podłogę, natomiast używane do odchowu młodzieży - tylko część podłogi mogą mieć z desek, a część z siatki drucianej o wielkości oczek 20x20 mm i grubości drutu 1,8-2,2 mm. Klatki te mogą być pojedyncze (tzw. jednooczko-we) lub wielodziałowe (tzw. wielooczkowe), o daszkach stałych lub ruchomych (uchylnych). Przy tym typie klatek (także przy klatkach dwukondygnacyjnych) praktycznie jest zrobić zamykany stryszek, będący podręcznym magazynem pasz.

Klatki wielokondygnacyjne są trudniejsze do wykonania, lecz także można je wykonać we własnym zakresie. Klatki dwukondygnacyjne są z reguły 4- lub 6-działowe (rys. 2), natomiast klatki trzykondygnacyjne budowane są jako 9— lub 12—działowe (rys. 3). W większych hodowlach prak-

10

1

Wymiary na wszystkich rysunkach, jeżeli nie zaznaczono inaczej, podane są w centymetrach.