rusałk9

A na niebie żadnej chmurki,

Słońce sieje blask wspaniale,

Po dnieprowych wód krysztale, Między skały i pagórki.

Cień się czerni, wiatr przez błonie Jako fala się rozlówa;

Raz utonie, znów wypływa,

Znowu płynie, znowu tonie.

Był na łące, już na drzewie,

Po tle wody marszczy kółka; Zdmuchnął listki, wyssał ziółka, Leci, pędzi, sam gdzie nie wie.

Wraz dziewczęta się zwróciły,

A ja w strachu, jak z kopyta, Jeszcze prędzej między żyta;

1 przyległem u mogiły.

I pełzałem niwą żyzną,

Rwąc, badając różne kwiatki,

To tymianki, to bławatki,

I jak wonią i jak kwitną.

Alem nie to miał w pamięci.

Lisiem uchem, orłem okiem, Wszystkom słuchał, śledził bokiem,

0    co chodzi, co się święci.

Jako krążą, brzmią żórawie,

Gdy wracają tu na wiosnę,

Tak wesołe i radosne Brzmią i krążą po murawie.

1    jak rybka tuż za rybką,

Jak jaskółka za jaskółką,