S5006948 resize

38

b) Sprawdzenie bicia osiowego (rys. 1.47)

Na bidę osiowe ma wpływ niedokładność wykonania łożysk i nicrównolcgłości pierścieni oporowych. Bicie osiowe określone w czasie pomiarów będzie więc zawierać obydwa błędy.

Bidę osiowe wrzeciona z gniazdem wymaga zastosowania krótkiego trzpienia wkładanego w otwór (rys. |.47a). Bicie osiowe stanowi tutaj różnica maksymalnego i minimalnego wskazania czujnika Gdy badany element obrotowy posiada nakiełek, wówczas pomiaru możni dokonać wkładając w nakiełek kulkę i stosując czujnik z płaską końcówką (rys I 47b).

b)

a)

Rys.ł.47. Sprawdzenie bicia osiowego

c) Sprawdzanie bida czołowego tarcz oraz kołnierzy oporowych

Bidę czołowe kołnierzy oporowych sprawdza się przy użydu czujnika. Końcówkę czujnika ustawia się prostopadle do badanej powierzchni (rys. 1.48). Błędy zmierzone w czasie pomiaru obejmują bicie osiowe oraz błędy powierzchni oporowej.

Rys. 1.48. Bidę czołowe -pomiar

Rys. 1.49. Ustawienie czujników przy pomiarze bicia czołowego

Bicie czołowe stanowi tu różnicę maksymalnego i minimalnego wskazania czujnika w czasie jednego obrotu wrzeciona Ponieważ punkt przyłożenia końcówki czujnika ma wpływ

na wartość wskazywanego bicia, należy dokonać pomiaru ustawiając końcówkę czujnika w dwóch punktach przeciwległych. Wpływ punktu przyłożenia końcówki czujnika na bicie czołowe podaje rys. 1.49.

Pomiar bicia czołowego tarczy przedstawia rys. 1.50. Pomiar ten należy przeprowadzić w największej możliwej odległości od osi tarczy. Końcówkę czujnika przystawia się prostopadle do powierzchni tarczy i rejestruje się jego wskazania w kilku punktach A,....A,. Różnica maksymalnego i minimalnego wskazania czujnika stanowi rzeczywiste bicie czołowe. W czasie pomiaru należy również określić bicie osiowe tarczy; w tym celu dokonuje się pomiaru czujnikiem w punktach B, i B₂.

1.1.5.7. Sprawdzanie skoku śruby pociągowej

Przed zamontowaniem śruby do obrabiarki należy dokonać pomiaru dokładności jej skoku. Pomiar taki można przeprowadzić metodą sprawdzianów lub metodą liniału.

Metoda sprawdzianów polega na pomiarze odchyleń skoku nominalnego na długości pomiarowej ustalonej przez sprawdzian (rys. 1.51). Śruba 1 powinna być tak zamocowana, aby była równoległa do powierzchni pomiarowej i nie miała luzu osiowego. Na śrubę nakłada się nakrętkę wzorcową 2 połączoną sztywno z przesuwnym suportem 3. Na powierzchni pomiarowej w pryzmie ustawia się sprawdzian długościowy 4, który ustala odległość pomiędzy zamocowanym klockiem 5 a końcówką czujnika 6. Sprawdzian długościowy powinien mieć długość równą n-krotnemu skokowi teoretycznemu śruby. Po wyjęciu sprawdzianu wykonuje się n obrotów śruby za pomocą korby 7. Dokładne położenie śruby ustala się zatrzaskiem 8.

oporowo

Rys. 1.51. Sprawdzanie skoku śruby pociągowej metodą sprawdzianów