72 Pisma świętego Patryka, biskupa
telności, który wierzących i posłusznych czyni dziećmi Bożymi i współspadkobiercami Chrystusa 2. Jego wyznajemy i czcimy, Jedynego Boga w Trójcy Świętego Imienia.
5 Sam bowiem powiedział przez proroka: Wezwij mnie w dzień twojego utrapienia, a uwolnię Cię, ty zaś będziesz mnie uwielbiał23. Powiedział także: Wspaniałą rzeczą jest odkrywać i ogłaszać dzieła Boga2\
6 Mimo iż w wielu rzeczach jestem niedoskonały, życzę mym braciom1 2 3 4 5 6 7 i krewnym, poznania mojego postępowania, aby mogli przejrzeć pragnienie mej duszy.
7 Nie zapominam o świadectwie Pana mojego2h, który w psalmie oświadcza: Wytracisz tych, którzy mówią kłamstwo2'. Mówi także: Usta, które kłamią zabijają duszę2*. Ten sam Pan mówi także w Ewangelii: Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą rachunek w dzień sądu8.
8 Z tego więc powodu winienem z bojaźnią i drżeniem9 lękać się wyroku w owym dniu, przed którym nikt nie będzie mógł ujść ani się skryć, lecz wszyscy bez wyjątku będziemy musieli zdać rachunek przed trybunałem Chrystusa z najdrobniejszych nawet grzechów10.
9 Dlatego już dawno chciałem coś napisać, ale aż dotąd wahałem się. Balem się bowiem języka ludzi, bo nie odbyłem studiów tak jak inni, którzy bardzo dobrze przyswoili sobie zarówno Prawo, jak i święte Pisma, jedne i drugie w równym stopniu, i od swojej młodości nigdy nie zmienili swojego języka, lecz doskonalili się w nim bez przerwy. Ja natomiast musiałem swoje słowa i wymowę przekładać na inny język, jak to łatwo można dostrzec z charakteru mojego stylu i z mojego niezbyt wyrobionego i wykształconego języka. Powiedziano bowiem: Mądrego rozpozna się po języku, jak również jego rozum, wiedzę i naukę prawdy11.
10 Na cóż jednak zda się usprawiedliwienie, nawet zgodne z prawdą, ale przecież zuchwałe, że ja teraz w starości staram się o to, czego nie zdobyłem w młodości? Przeszkodziły mi bowiem moje grzechy w utrwaleniu tego, co przedtem przeczytałem. Lecz czy ktoś mi uwierzy, jeśli powiem to, co przedtem już rzekłem?
Młodzieniec, a raczej chłopiec, nie mający języka dobrze wykształconego12, dostałem się do niewoli, zanim dowiedziałem się, czego powinienem pragnąć, a czego unikać. Dlatego dziś rumienię się i ogromnie lękam obnażyć nieuctwo moje, ponieważ w krótkiej
Rz 8,17.
Ps 50,15.
Tb 12,7.
Fratribus nie oznacza tu «braci>» Patryka. Jak pokazują inne miejsca, gdzie używa tego terminu, chodzi o «braci w Jezusie Chrystusie".
2 Tm 1,8.
Ps 5,7.
Mdr 1,11.
Mt 12,36.
Ef 6,5.
Por. Rz 14,10.
Syr 4,24.
Można czytać w dwojaki sposób: inverbis - jak tu przekładamy; lub: inberbis - „któremu jeszcze nie wyrósł zarost”, „gołowąs”.