ScannedImage 81

- 53 -

dnia wszystkie okoliczności, aby nie doprowadzić do uszczerbku ruchu ekumenicznego czy też indyferentyzmu i fałszywego irenizmu; c/ doskonałością życia religijnego♦ do której zdąża Kościół katolicki przez odnowę podjętą na Soborze Watykańskim II, dzięki któ-rej pragnie pełniej i dokładniej wyrazić prawdę i świętość Chrystusowego posłannictwa oraz doskonalej dawać świadectwo swej wierze . /cz.I, nr 1 i 2/.

•f    +    +    +    +

Tak zwany ekumenizm świecki,

W ostatnich latach ruch ekumeniczny stanął wobec nowego charakterystycznego zjawiska; punkt ciężkości wewnątrz tego ruchu zaczął się przesuwać z zagadnień doktrynalnych i ustrojowych na działalność sjoołeczno-polityczną* Przyczyny tego zjawiska należy szukać w pewnym stopniu w fakcie, że mimo wielu międzywyznaniowych komisji i konferencji na tematy teologiczne porozumienie doktrynalne i ustrojowe posuwało się bardzo powoli. Ta uciążliwa i powolna droga wydała się wielu działaczom i. grupom ekumenicznym, zwłaszcza z młodszego pokolenia, nieskuteczna i nie odpowiadała ich ekumenicznemu entuzjazmowi. Natomiast coraz lepsze wyniki osiągała współpraca Kościołów w dziedzinie charytatywnej i społecznej* "Na tym tle zaczęło się radzić zniechęcenie do tradycyjnych metod i treści ruchu ekumenicznego, cały zaś wysiłek został skierowany ku wspólnej działalności społecznej chrześcijan, której przyświecają nieraz radykalne hasła społeczno-polityczne. Prąd ten znalazł wyraz na zgromadzeniu ogólnym ŚRK w Uppsali, jak również na różnych konferencjach i naradach ekumenicznych.

Znamiona ekumenizmu świeckiego, zwanego także "praktycznym**, "społecznym", "pastoralnym", to zainteresowanie się chrześcijan społecznym aspektem ich wiary i wspólne działanie wobec palących problemów współczesnego świata. Wydawać by się mogło, że takie postawienie sprawy nie jest czymś nowym, bo Kościół Chrystusowy od początku prowadził działalność charytatywną i społeczną, choć w niektórych czasach była ona mocniej,w innych słabiej akcentowana. Jednakże współczesny ekumenizm świecki jest czymś różnym od tradycyjnej działalności charytatywno-społecznej chrzęścijaństwa; jego rozumienie Kościoła i misji Kościoła w świecie, jego stosunek do strony doktrynalnej i ustrojowej Kościoła czynią zeń prąd nowy, kolidujący z dotychczasowym ruchem ekumenicznym.

La się wyodrębnić różne odcienie współczesnego ekumenizmu świeckiego. Na płaszczyźnie najbardziej ugodowej polega on na wspólnej pracy chrześcijan różnych wyznań w dziedzinie charytatywnej. Nie kwestionuje on dyskusji teologicznych, choć sam się sprawami teologicznymi i ustrojowymi nie zajmuje, ale dzięki wspólnej pracy może nawet stworzyć fundament dialogu teologicznego przez wytwarzanie atmosfery wzajemnego poznania, przyjaźni i zaufania.

W wydaniu bardziej skrajnym ekumenizm świecki uważa.służbę ludzkości i światu za istotę posłannictwa Kościoła. Jest on zdania, że zgodność doktrynalna okazuje się na tle dotychczasowych doświadczeń i praktyki nierealna, nieosiągalna, a nawet niepożądaną,natomiast o wiele v?ażniejsza a możliwa jest wspólna służba dla ludzko-