Inwestor ma stale możliwość kupna nowo emitowanych jednostek. W przypadku gdy chce odstąpić od funduszu, może to zrobić poprzez „umorzenie za sumę równąjego procentowemu udziałowi w całej wartości netto funduszy. Natomiast cena zakupu odpowiada wartości NAV (wartość aktywów netto) powiększonej o opłatę manipulacyjną z tytułu kosztów dystrybucji”.
Zamknięte fundusze inwestycyjne w przeciwieństwie do otwartych mają stałą liczbę udziałów i uczestników. Wartość kapitału także jest wielkością stałą. Udziały należące do członków noszą nazwę certyfikatów inwestycyjnych lub akcji (jeśli mamy do czynienia z funduszem zamkniętym statutowym). Ich cena rynkowa jest kształtowana przez popyt i podaż. Powiększenie kapitału funduszu umożliwia jedynie emisja certyfikatów inwestycyjnych bądź akcji. Jednorazowo emisja ta obejmuje określoną liczbę tytułów udziałowych niepodlegających umorzeniu. W związku z tym, fundusz nie ma możliwości skupu swych certyfikatów inwestycyjnych lub akcji. Podlegają one obrotowi na rynku wtórnym. Akcje funduszy zamkniętych zazwyczaj sprzedaje się za pośrednictwem banków' inwestycyjnych występujących w roli gwaranta emisji w ofercie dotyczącej ściśle określonej liczby akcji [Dębski 2001], Odstąpienie od funduszu zamkniętego polega na zbyciu akcji spółki.
Fundusze mieszane
Są to tzw. fundusze pośrednie, łączą bowiem w sobie cechy funduszy otwartych i zamkniętych. „Cechą charakterystyczną tych funduszy jest fakt, że liczba inwestorów jest ograniczona, natomiast istnieje (po spełnieniu pewnych warunków) obowiązek wykupywania przez fundusz udziałów na ich żądanie, co ogranicza w pewien sposób wielkość funduszu” [Kościelniak 1998, s.28]. Tak więc uczestnicy funduszy półotwartych mają możliwość wykupu certyfikatów inwestycyjnych na własne żądanie. Udziały w tego typu funduszach mogą mieć postać papierów wartościowych, jak również akcji. Taka konstrukcja funduszu umożliwia korzystniejsze inwestowanie przy jednoczesnym zachowaniu płynności.
Fundusze tego typu inwestują przynajmniej 60% powierzonych im zasobów w akcje spółek giełdowych. Dodatkowym kryterium określającym klasę tego rodzaju towarzystw jest stopień dywersyfikacji ryzyka, jak również strategia przez nie przyjęta. Wyróżniono dwa typy funduszy akcyjnych:
• fundusze konserwatywne
• fundusze agresywne
Pierwsze lokują swe zasoby w akcje, których wartość nie ulega znacznym wahaniom. Zwykle są to akcje znanych firm, spółek. Głównym założeniem tego typu funduszy jest długotrwała zwyżka kapitału.
W przeciwieństwie do funduszy konserwatywnych, agresywne lokują kapitał w akcje spółek charakteryzujących się dużymi wahaniami bądź też w udziały spółek nowych, nieznanych. Tego typu strategia jest bardzo ryzykowna. Ocena, czy możliwość zysku jest współmierna z ewentualną stratą należy do inwestora. W otoczeniu tego rodzaju funduszy wyodrębnić można fundusze małych i średnich spółek, fundusze indeksowe, fundusze sektorowe.
Zdaniem analityków giełdowych fundusze inwestycyjne lokujące swe udziały w akcje, przy założeniu inwestycji długoterminowych, przynoszą większe korzyści majątkowe aniżeli fundusze obligacji.
5