226 Kłoczko I., Świderski F.
TABELA 12.5. Wymagania mikrobiologiczne dla przetworów mięsnych [Projekt Rozporządzeniu MZiOS 1999] Ji’
Środek spożywczy |
Rodzaj drobnoustrojów |
n |
c |
m |
M |
Wędliny surowe |
bakterie z grupy coli |
5 |
1 |
0#jfel g) |
0 (0,0001 g) |
1 surowo wędzone |
Salmonella |
5 |
0 |
0 (25 g) |
- |
Staphylococcus aureus |
5/" |
i |
5x102 |
103 | |
Wędliny pozostałe |
bakterie z grupy coli |
5 |
i |
0(0,01 g) |
0 (0,001 g) |
beztlenowe laseczki przetrwalnikujące |
5 |
0 |
0(0,01g) |
- | |
Salmonella |
5 |
0 |
0 (25 g) |
- | |
Staphylococcus aureus |
5 |
0 |
102 |
- | |
Przetwory mięsne |
drobnoustroje tlenowe mezofilne |
105 | |||
paczkowane |
(z wyjątkiem wyrobów typu salami) |
5 |
2 |
106 | |
(wędliny, konserwy) |
bakterie z grupy coli |
5 |
1 |
0(0,01 g) |
0 (0,001 g) |
plasterkowanelub |
beztlenowe laseczki przetrwaińikujące |
5 |
0 |
0(0,01g) |
- |
porcjowane |
Salmonella |
5 |
0 |
0(25 g) |
- |
Staphylococcus aureus |
5 |
0 |
102 |
- | |
Listeria monocytogenes |
5 |
0 |
0(l,0g) |
- | |
Konserwy mięsne |
drobnoustroje beztlenowe mezofilne | ||||
sterylizowane |
przetrwalnikujące |
5 |
0 |
0(1,0g) | |
i konserwy trwałe w temperaturze utoczenia |
drobnoustroje tlenowe mezofilne |
5 |
2 |
0(0,lg) |
0(0,01 g) |
Konserwy mięsne pasteryzowane: | |||||
■ mietermostato- |
drobnoustroje tlenowe mezofilne |
5 |
1 |
1,0 xl04 |
2,0 x 104 |
w arie |
Staphylococcus aureus |
5 |
0 |
0(0,1 g) |
- |
termostatowane |
drobnoustroje beztlenowe mezofilne przetrwalnikujące |
5 |
0 |
0(1,0 g) | |
bakterie z grupy coli |
5 |
0 |
0(1,0 g) |
- |
n - liczba próbek badanych w partii. c - liczba próbek z part>; dających wynik między m i M.
iii - wartość równa lub poniżej której wszystkie wyniki uznawane są za zadowalające. M - akceptowana wartość progowa, powyżej której wyniki są dyskwalifikujące.
PN-81/A-82053. Konserwy mięsne i drobiowe. Badanie metodą termostatową. PN-A-82055-4:1997. Mięso i przetwory mięsne. Badania mikrobiologiczne. Badanie szczelności konserw hermetycznie zamkniętych.
PN-85/A-82056. Przetwory mięsne. Konserwy. Badanie organoleptyczne i fizyczne.
PN-7 l/A-82105. Wędliny i wyroby wędliniarskie. Wstępna ocena partii i pobieranie próbek.
Cechy żywieniowe i organoleptyczne mięsa drobiowego oraz łatwa jego dostępność spowodowana rozwojem hodowli przemysłowej powodują, że jego udział w spożyciu mięsa wykazuje w ostatnich latach bardzo intensywny wzrost. W Polsce spożycie mięsa drobiowego w roku 1997 wyniosło 11,8 kg/osobę, a w roku 1998 już około 12,3 kg/osobę. Zawdzięczamy to przede wszystkim niezwykle szybkiemu wzrostowi hodowli kurcząt brojlerów, których udział w ogólnej produkcji mięsa drobiowego wynosi ponad 80%. Wzrastającemu rozpowszechnieniu mięsa drobiowego jako surowca towarzyszy szybki rozwój technologii jego przetwórstwa, przechowalnictwa oraz różnorodności form kulinarnych. Można śmiało przypuszczać, że w ciągu przynajmniej najbliższych kilku lat udział mięsa drobiowego w spożyciu mięsa ogółem będzie nadal wzrastał.
Drób rzeźny to przede wszystkim kury, indyczki, kaczki i gęsi. Zupełnie marginesowe znaczenie mają niektóre inne gatunki, jak perlice czy przepiórki. W ramach każdego gatunku do hodowli wybiera się odmiany zapewniające otrzymanie mięsa o dużych walorach użytkowych i gwarantujące wysoką opłacalność hodowli. W doborze uwzględnia się takie cechy, jak szybkość wzrostu, stopień otłuszczenia mięsa, stopień wykorzystania paszy (przyrost wagi ciała na jednostkę wagi podanej karmy), czas potrzebny do osiągnięcia gotowości ubojowej, a także odporność na choroby.
Jako źródło mięsa drobiowego zdecydowanie pierwsze miejsce zajmują brojlery. Do hodowli wykorzystuje się przede wszystkim kurczęta będące mieszańcami ras kur mięsnych. Czas hodowli trwa 6-8 tygodni i w tym czasie kurczęta osiągają wagę od 1,1 do 2,5 kg. Ciągle prowadzone badania pozwoliły na osiągnięcie dużego postępu w doborze genetycznym kurcząt przeznaczonych do hodowli brojlerów. Dzięki tym badaniom rocznie uzyskuje się przyrost średniej masy ciała brojlerów rzędu 4-5%, a wykorzystanie paszy wzrasta średnio o 1 %. Należy podkreślić, że wykorzystanie paszy w hodowli brojlerów (2:1) jest znacznie wyższe niż w hodowli świń (3,5:1). Tak np. z 1 tofty paszy uzyskuje się ok. 500 kg żywca brojlerów, a tylko 286 kg żywca świń. Masa uzyskanych tusz po uboju wynosi 336,5 kg w przypadku brojlerów i 228,6 kg w przypadku świń. Znacznie korzystniejszy jest w przypadku brojlerów także skład chemiczny, w szczególności stosunek białka do tłuszczu.
Rozwój hodowli brojlerów znacznie obniżył znaczenie kur jako źródła mięsa drobiowego. Obecnie kury wykorzystywane są głównie jako kury nieśne do