malejącą o Vx, ,x2 g X x, < x, => /(x,) > f(x2) . nierosnącą <=> Vx, ,x2 eX x, < x2 => /(x,) > /(x2 ) niemalejącą <i> Vx, ,x: g J x, < x2 => /(x,) < /(x2)
Funkcje rosnące, malejące, merosnące i niemalejące nazywamy funkcjami monotonicznymi. Uwaga.
Jak wynika z definicji 1.10 funkcja rosnąca to taka funkcja, dla której wraz ze wzrostem argumentu wzrasta wartość funkcji. Wykres funkcji rosnącej „wznosi się” od lewej
do prawej. Zauważmy jednak, że funkcja f\x I—> , której wykres wygląda następująco:
x
nie spełnia warunku definicyjnego funkcji rosnącej. Spełnia ona natomiast zaprzeczenie tego warunku tj.
Bx,,x2 eX : x, <x2 a/(x,)>/(x2).
Wystarczy wziąć: x, =-l i x2 = l, wówczas /(x,) = l, /(x2) = -l czyli /(x,)>/(x2). Uniknęlibyśmy tego kłopotu gdybyśmy mogli brać obydwa argumenty x., x2 tylko z przedziału (—x,0) lub obydwa z przedziału (0,+oc). Możemy powiedzieć, że f jest rosnąca w przedziale (—x,0). Jest ona również rosnąca w przedziale (0,+<x) .0 takich funkcjach mówimy, że są przedziałami rosnące. Analogicznie można mówić o funkcjach przedziałami malejących czy też przedziałami monofonicznych.
Ekstrema funkcji.
Definicja 1.11,
Mówimy, że funkcja /: X —> Y ma w punkcie x0 € X
def
maksimum lokalne Cż> 3 U otoczenie x0 : f (x0 )> f (x) Vx 6 UXo n X
def
minimum lokalne o3UXf) otoczenie x0 takie, że f(x0)< f(x) Vx ef/xo rA X