■ Jest genetycznie uwarunkowaną chorobą spowodowaną mutacją pojedynczego genu (FGFR-3), kodującego receptor 3 czynnika wzrostu fibroblastów. (loci genu: 4pl6.3)
■ Osoby z tym schorzeniem odznaczają się głównie niskim wzrostem (karłowatością) i zaburzeniami proporcji ciała. Częstość występowania choroby wynosi 1:25000 urodzeń i dotyczy w równym stopniu obu płci i wszystkich ras. Średnia wzrostu osiąganego przez chorych z achondroplazją wynosi u mężczyzn 131 cm, a u kobiet 124 cm.
■ W większości przypadków zaburzenie jest wynikiem mutacji genetycznej (żadne z rodziców nie przekazuje dziecku choroby), ale czasami dzieci dziedziczą chorobę po rodzicu. Ryzyko zachorowania jest większe, jeżeli w rodzinie wcześniej wystąpił przypadek choroby.
■ Do występujących nieprawidłowości należą:
- skrócenie długości kończyn (głównie części bliższych konszy tzn. ud i przedramion)
- duża głowa z zapadniętą nasadą nosa
- brachy daktyli a (krótkopalczastosć)
- genu varum (kolano szpotawe)
- orzykurcze w stawach
- crótka szyja
- dfoza kręgosłupa w odcinku lędźwiowym
- krótkie nasady łuków kręgów, które mogą powodować zwężenie kręgosłupa, a także związane z patologią kanału kręgowego różnego rodzaju objawy neurologiczne
- dysplastyczna kość biodrowa
- zaburzenia proporcji ciała (jako wynik skrócenia długości kończyn w stosunku do długości tułowia).
■ Rozwój intelekt ja Iny chorych jest z reguły prawidłowy.
■ Choroba ta znana była w starożytności. Egipskiego boga Ptaha wyobrażano w plastyce jako achondroplastycznego karła. Achondroplastyków zatrudniano jako błaznów nadwornych, później jako wróżbitów czy też klaunów cyrkowych. Znanym achondroplas tykiem był malarz francuski Henr i Toulouse-Lautrec.