Strona0129

129

każdą harmoniczną z osobna. Przy takim podejściu rozwiązanie sprowadza się do wyznaczenia drgań wymuszonych układu wywołanych działaniem jednej harmonicznej siły wymuszającej P_t sincot lub Ęcoscot, gdzie: ł] - amplituda siły wymuszającej w i-tym kierunku, co - częstość siły wymuszającej.

Rozwiązanie tak postawionego zagadnienia przeprowadza się zazwyczaj jednym z dwóch sposobów: rozwiązania bezpośredniego lub rozkładu na postacie drgań własnych. Można także korzystać ze sposobu rozkładu na postacie drgań własnych przy zachowaniu zadanej postaci periodycznych obciążeń (tzn. bez ich rozkładania na składowe harmoniczne). Osobowość każdego z tych sposobów prześledzimy na przykładzie układu przedstawionego na rys. 6.2.

rozłożone w szereg trygonometryczny. Zbadamy ruch układu wywołanego siłami harmonicznymi. Siły te, działające na każdą z mas, oznaczymy przez:

P* = Py sinntf

P₂ = P₂sm.cot

Przypadek, gdy te siły mają tę samą częstość, lecz różne kąty przesunięcia fazowego, przedstawiamy w dalszych rozważaniach:

Py -/Jsin(£yć + 0>,)

P₂ = fjsin(tuć + ę₂)

Załóżmy jeszcze, że oprócz wymuszeń Py i P₂ na układ działa wymuszenie harmoniczne pochodzące od fundamentów w postaci:

(6.16)

niyjćy + ky (Xj - x) + k₂{Xy ~ X₂) = Py S 1X16)1

myx₂ + kj(jfj -x₂) = P₂ sin&t