Uprawa 1

10. Własności fizyczne i chemiczne nawozów mineralnych

Nawozy mineralne (tab. 11-16) składają się z prostych soli mineralnych

0    wysokiej zawartości czystego składnika (wyjątkiem jest mocznik, który zawiera mskocząsteczkowe związki węgla). Nawozy te zawierają składniki pokarmowe w formie łatwo dostępnej dla roślin. Można je klasyfikować posługując się różnymi kryteriami. Poniżej przedstawiono uproszczony podział na:

1) nawozy jednoskładnikowe - są to nawozy, w których jeden z jonów stanowi główny składnik pokarmowy, np. sól potasowa (KC1 - potas), super-fosfat (Ca₂(H₂P0₄) - fosfor), lub oba jony składające się na sól nawozową zawierają ten sam składnik, np. saletra amonowa (NH₄N0₃),

21 nawozy wieloskładnikowe

♦    kompleksowe: związki, w których dwa jony są pobierane przez rośliny w ilościach porównywalnych, a nawozy te powstają na drodze syntezy chemicznej, np. saletra potasowa (KNO_s), fosforan potasowy (KH₂P0₄) czy fosforan amonowy (NH₄H₂P0₄ i (NH₄)₂HP0₄);

♦    mieszanki nawozowe: powstają w wyniku mechanicznego zmieszania nawozów jedno- i dwuskładnikowych.

Do sporządzenia pożywek płynnych należy używać tylko nawozów w pełni rozpuszczalnych w wodzie, wysokoprocentowych, które są prawie bezbalastowe

1    nie zawierają szkodliwych dla środowiska domieszek.

Naw ozy' stałe można mieszać ze sobą zgodnie z zasadami podanymi w tabeli mieszania nawozów (tab. 17).

Na szczególną uwagę zasługują nawozy o spowolnionym działaniu np. Osmocote czy Plantacote. W wyniku ich stosowania można ograniczyć nawożenie pogłówne i jednocześnie zmniejszyć straty składników mineralnych przez uwstecznianie i wypłukiwanie, jednocześnie ogranicza się przenikanie nawozów do wód gruntowych i zanieczyszczenie środowiska. Nawozy te są rozpowszechnione zwłaszcza przy uprawie roślin ozdobnych w doniczkach oraz roślin szkółkarskich (drzew i krzewów ozdobnych), uprawianych w pojemnikach lub rynnach.

Jeśli nie stosuje się nawozów o spowolnionym działaniu, to ze względu na ochronę środowiska glebowego i wód gruntowych przed nadmiarem azotanów, korzystniejsze jest używanie wolno działającej formy azotu - amidowej (mocznik) i amonowej, sorbowanej przez glebę i nieulegającej wypłukiwaniu w głąb gleby.