Wiersz

Wspomnijcie Gryfice ten dzjeń z serca drżeniem Ipłachcie co roku choć lata przeminą !

Za karę na miasto Bóg rzucił płomienie I namt swój kościół pomogą owinął\

To wszystko co cenne, kochane i drogę Na grzechów zopłatę żarłoczny wzjąl ogień.

Pół miasta spłonęło ! Któż widtjał w tejporze, Co spotka chwilę ulice i domy Ze wiatr rozkołyszę gorące morze Ze wielką pomogę rozpali się plony k Czps przyszedł! Kto uyrwie z ognistej zamieci Płonący doły tek, kobiety i dzieci ?

O, płachcie mieszczanie ! Gryf drży, gryf się siania... Schnie lilia na herbie. Czernieje ruina Świątyni spalonej. Płaczcie chrześcijanie,

Nad ludźmi co sczęźłi w tych strasznych godzinach ! Nasz ^cab Majątek, zwierzęta, pół miasta Wziął ogień ZP^cty'⁷!)’ naszego niedbalstwa.

,To, co Bóg dał mi łaskawie na morzach, Pochłonął nagle niegodzjuy pożar Przęz czarownice uywołary skrycie......

Tęcz Pan, któremu ufam całkowicie I który w lasce niechaj mnie zachowa Pozwoh/ zpowu dom ten odbudować.

Anno 1658r.

Przekład. M. Proszowskiej Opracowanie graficzne. J.W. Grycmacher