Przestrzeń adaptacyjna jednokomórkowych glonów
■ Rozpatrujemy trzy zmienne komórki:
- geometrię (kula, dysk. walec itd.)
- wydiuzenie
- rozmiary
a Istnieje kilka możliwych rozwiązań tego samego problemu (kilka .szczytów' w krajobrazie adaptacyjnym
a Organizmy wybierają zwykle najprostsze, a nie najlepsze rozwiązanie (najbliższy, a nie najwyższy szczyt)
b Im więcej wymiarów (zmiennych) ma przestrzeń adaptacyjna, tym więcej jest różnych „szczytów"
a Wielkość i kształt komórki wpływa na:
— tempo wymiany substancji z otoczeniem
— komunikacją wewnątrzkomórkową
— efektywność pochłaniania światła
|
3 ■ |
Kłopotliwe rozmiary |
|
a Powierzchnia komórki rośnie wolniej niż | |
|
n |
jej objętość. Upośledza to wymianę substancji z otoczeniem |
|
■ |
a Aby zrekompensować te braki, komórki |
|
mogą zmieniać kształt na bardziej | |
|
■ |
spłaszczony albo bardziej wydłużony |
|
sza ** |
m
~ r3)
39 a Powierzchnia (P) jest proporcjonalna do m kwadratu promienia kuli (P ~ r2) jfi a Objętość (V) jest proporcjonalna do
sześcianu promienia kuli (V a A zatem: P - V273
|
Gdyby kształt | |||
|
komórki byl |
"l | ||
|
niezależny od |
Hf- | ||
|
objętości... |
•O ,0’ E |
& | |
|
a to na skali |
o W' zż | ||
|
03 10* | |||
|
podwójnie |
.c 10*- |
^ ?■ | |
|
logarytmicznej wykres |
e io*. o $ to* |
,''u = 0.óó7 | |
|
powierzchni jako |
o | ||
|
funkcji objętości |
s | ||
|
miałby kształt prostej o |
to- | ||
|
10 |
0“ to- 10‘ 10' 10* to* 10“ 10-' 10“ 10' 10" |
0" | |
|
nachyleniu 2/3 |
objętość komórki (.urn'1) | ||
15