0000012

13

Czynniki zewnętrzne a dynamika szyjnego odcinka kręgosłupa

Efekt maksymalnego bocznego pochylenia głowy i szyi w leżeniu na grzbiecie, wykonanego przy zastosowaniu siły zewnętrznej, by! przedstawiony jako znaczna redukcja niesystematycznych wzorów reakcji kręgów (z 14,6^u/o przy swobodnym pochyleniu do 4,7% przy zadziałaniu siły zewnętrznej). Wydaje się to wskazywać, że system reakcji jest w rzeczywistości wynikiem zmian kształtu kręgosłupa i powodujących je sił. Dalej, wskazuje to także, że niesystematyczne reakcje nie stanowią specjalnego typu wzorca. Szybko znikają bowiem pod działaniem siły zewnętrznej. W ten sposób można je uznać za ogniskowe, segmentowe odchylenia od prawidłowego wzorca dynamicznego.

Występowanie różnych typów wzorca reakcji, które przy swobodnym maksymalnym pochyleniu bocznym w pozycji siedzącej wyglądało następująco: typ I — 40%> typ II — 30% i typ III — 30%, zmieniło się pod wpływem siły zewnętrznej w leżeniu na grzbiecie: typ I — 3,3%, typ II — 10% i typ III (pochylenie przednie) 76,6%. W typie III wartości liczbowe wyraźnie wskazywały na występowanie typu II, a mianowicie zmniejszenie stopnia pochylenia przedniego w kierunku górnym. Można wnioskować, że siła zewnętrzna, która pochyla głowę i szyję bocznie, zwiększa działanie ciągu górnego na pasma karku.

Pozycja głowy ma istotny wpływ na pozycję kręgów szyjnych przy pochyleniu bocznym oraz przy neutralnej pozycji kręgosłupa szyjnego.

Zgięcie ku dołowi w połączeniu szczytowo-potylicznym, które jest tak nieznaczne, by nie oddziaływać na położenie sąsiedniej osi i trzeci krąg, powoduje regularnie przednie pochylenie dolnych kręgów szyjnych; podczas gdy lekkie przodozgięcie głowy powoduje tylne pochylenie kręgów. Jest to przykładem

Ryc. 3. a — Neutralna pozycja siedząca, b — Lekkie zgięcie ku tyłowi w połączeniu szczytowo-potylicznym, nie zmieniające ustawienia osi (stosunek jej luku do ciała pozostaje nie zmieniony). Jest jednakże, znaczne przesunięcie ku górze wyrostków kolczystych kręgów C₃—C₇.