0000016(2)

5)    Odruch cofania („\Vithdraval Reflex”): ukłucie stopy wywołuje zgięcie uda i podudzia wraz ze zgięciom stopy i prostowaniem palców. Odruch utrzymuje się do G miesiąca ż.vcia.

6)    Odruch toniczny karku i błędnika; jeśli zwrócić głowę noworod

ka ułożonego w pozycji na wznak w jedną stronę, wówczas następuje wzrost napięcia mięśni i prostowanie obu kończyn homolatcrnlmeh. podczas gdy kończyny przeciw stronne zginają się w łokciu i kolanie. Odruch znika po 3    6 miesiącach życia. Utrzymywanie się jego po 6 mie

siącu życia wskazuje na zaburzenia mózgowe.

7)    Odruch I.andaua, inaczej zwany objawem jaskółki; jeśli unieść dziecko leżące na brzuchu, wówczas następuje wyginanie tułowia, co tworzy łuk zwrócony wklęsłością ku górze, zarazem głowa unosi mc. W tej pozycji bierne zgięcie głowy powoduje zgięcie kończyn dolnych, natomiast prostowanie głowy wywołuje ekstenzję kończyn dolnych. Odruch jest wynikiem działania otolitów oraz odruchu tonicznego karkowego. Zachowany może być do 10, względnie 28 miesiąca ży c ia.

Z odruchów fizjologicznych u noworodka wywołać można odruchy brzuszne, nosidlowe, kolanowe, brak jest natomiast odruchów ze ścięgna Achillesa, bowiem hamuje te odruchy hipertonia prostowników stopy. Obecny jest odruch Babińskiego, może jednak być prostowanie wszystkich palców lub ich zgięcie.

Od 4 miesiąca życia zmniejsza się wzmożone napięcie w zginaczaeh kończyn górnych, nieco później również i w kończynach dolnych. Natomiast wzmaga się napięcie w mięśniach karku, co umożliwia dziecku fiksację głowy. Zjawiają się odruchy głębokie z kończyn górnych, wzmagają się odruchy kolanowe, zjawiają się odruchy ze ścięgien Achillesa, znikają wymienione poprzednio reakcje pierwotne. Występują reakcje i odruchy wzrokowe, słuchowe i inne. Zmienia się postawa dziecka, rozwijają się fazy siadania, stania, chodzenia, ustala się coraz bardziej równowaga. Badamy, czy nie zachodzą objawy latcralizacji co do mchu, napięcia i pobudliwości.

BADANIA POMOCNICZE

Należyte i dokładne zbadanie przedmiotowe chorego stanowi zasadę w podejściu do chorego oraz w ustaleniu rozpoznania i leczenia, nie mniej przeto zmuszeni jesteśmy często do posługiwania się metodami pomocniczymi, pamiętając jednak zawsze o tym, iż wynik badania przedmiotowego jest głównym ogniwem w naszym rozumowaniu lekarskim. Zresztą używane obecnie sposoby badań pomocniczych niezmiernie ułatwiają ścisłe rozpoznanie i często są nieodzowne. Najlepiej stosować najpierw

216