12 3 4
P(C) -
Olo hipergrafu aecierz przejść jost określono w analogiczny sposób.
Nleklody wystarczy posługiwanie się binornę eaciorzę • przejść
gdzie
O . fldy pAJ - O
1 sdy Pij > 0
• • • • #
1 gdy V x ■ ^i.«.«x.)...i. <x,u>eP 1 J
O w przeciwnym przypadku
Macierze praojść sę wykorzystywano głównie przy rozwiązywaniu problemów polegajęcych na wyznaczoniu odpowiednich dróg w gre-foch.
2.3. Charakterystyki wierzchołków grefu
waśniony pod uwagę dowolny graf C • <X, U. P> . Określa się noetępujęce, liczbowo charakterystyki jego wierzchołków: Stapiać wierzchołka o(x); x€X
s(x) • e*(x) ♦ e“(x) » e~(x) ♦ s°(x)
gdzie
o*(x) - stopień zewnętrzny wierzchołka
x - ilość łuków “wychodzęcych* z wierzchołka xr
„♦(X) ■ « yyx [y * XA<x.y.u>£P]}| ,
o“(x) - a t o p i a ń wewnętrzny wiorzchołko x - lloóć łuków “wchodzących” do wierzchołka x :
o‘(x) - |{ u fcU : yV, [y / xA<y.x,u>6p]}| ;
a“'(x) - lloóć krowędzi incydontnych z wierzchołkloc x i
e-(x) - 11 u fc U « Vx[y ¥ xA<x.y,u>£PA<y,x.u £p]}| ;
•°(x) - lloóć pętli incydontnych z wiorzchołkioa x j
a°(x) - |(u6U :<x,x,u>€P}|.
Stopień grafu
S(G) ■ wax a(x) x€ X
Stopień BlnlBolny grafu
SJC) • min o(x)
0 x£X
Rozwidlonio wierzchołka r(x); x£Xi r(x) - o *(x) ♦ a“(x) ♦ e”(x) ♦ 2»o°(x)
C2yl1 r(x) ■ o(x) ♦ c°(x)
Rozwidlania grafu
R(G) • nex r(x) x€X
Rozwidlonio ■inieolne grofu
R (G) ■ oin r(x)
0 *c X
Zalotnie od wartoóci e(x) 1 r(x) wyróżniamy:
39