W postaci krzyżowej (rzadziej) występuje znaczny zanik mięśni podudzi i stóp, spodenkowe rozszczepieńnc zaburzenia czucia, zniesienie odruchów ze ścięgna Achillesa przy wzmożonych lub zachowanych odruchach kolanowych, nadto znaczne zmiany naczynioruchowe i odżywcze w stopach.
Akroosteoliza polega na wchłanianiu się kości; najczęściej zdarza «ię to w jamistości rdzenia, twardzinie, trądzie, wiądzie rdzenia, chorobie Burgera, zespole Raynaud, zespole Wcrnera-Sterlinga dystrophia genito--sderodermica), rzadko występuje samoistnie, częściej po urazie, Bóle, wzmożone napięcie mięśni, przykurcze powodują, zniekształcenie odcinków odsiebnych kończyn.
Grupa ta obejmuje schorzenia rdzenia, w których ulegają zwyrodnieniu pewne układy. Schorzenia takie określa się mianem ,,chorób układowych rdzenia". Często zwyrodnienie obejmuje dwa różne układy, np. ruchowy i zarazem czuciowy, wówczas mówimy o „kombinowanych chorobach układowych rdzenia” lub o „chorobach powrózkowych rdzenia”. Zazwyczaj do grupy tej autorzy zaliczają tzw. miclozy oraz bezład dziedziczny rdzeniowy Friedreicha i bezład dziedziczny móżdżkowy Pierre-- Marie. Osobiście zaliczam do chorób układowych wszystkie choroby, w których dochodzi do schorzenia lub zwyrodnienia określonych układów, odróżniając choroby układowe i kombinowane choroby układowe. W tym ujęciu do chorób układowych zaliczyć należy: 1) zwyrodnienie powrózkowe rdzenia (myelosis funirularis); 2) stwardnienie boczne zanikowe, czyli choroba Charcota (sderosis lateraiis amyotrophica); 3) bezład dziedziczny rdzeniowy i móżdżkowy (hercdoataxia spinalis et cere-btilaris); 4) rdzeniowe porażenie kurczowe Krba f'parałysis spinalis spas-tica Erb); 5) zapalenie rdzenia kilowe Erba i Crouzona (myelitis bielica) ; 6) wiąd rdzenia (tabes dorsalis).
Niektóre z tych chorób są wynikiem czynników' wewnątrzpochodnych i dlatego nazywamy je postaciami pierwotnymi, inne powstają na skutek szkodliwego działania czynników zewnętrznych. Podłożem histopatologicznym tych schorzeń jest rozpad osłonek mielinowych i — współrzędnie lub następczo — dezintegracja włókien osiowych z kolejnym rozrostem gleju.
(Myelosis funicularis)
Występuje najczęściej w przebiegu niedokrwistości złośliwej Addisona--Biermcra na skutek niedoboru witaminy B12 oraz braku tzw. czynnika czy fermentu Castle’a. Ten sam zespól powstać może w przebiegu pelagry.
krzyżowa
Postać
A kroostcoliza
22 — Diagnostyka chorób 337