W postaci krzyżowej (rzadziej) występuje znaczny zanik mięśni podudzi i stóp, spodenkowe rozszczepienne zaburzenia czucia, zniesienie odruchów ze, ścięgna Achillesa przy wzmożonych lub zachowanych odruchach kolanowych, nadto znaczne zmianę naczynioruchowc i odżywcze w stopach.
Akroosteoliza polega na wchłanianiu się kości; najczęściej zdarza się to w jamistości rdzenia, twardzinie, trądzie, wiądzie rdzenia, chorobie Burgera, zespole Raynaud, zespole Werncra-Sterlinga dystrophia geniło--sclerodermica), rzadko występuje samoistnie, częściej po urazie. Hole, wzmożone napięcie mięśni, przykurcze powodują zniekształcenie odcinków odsiebnych kończyn.
Grupa ta obejmuje schorzenia rdzenia, w których ulegają zwyrodnieniu pewne układy. Schorzenia takie określa się mianem „chorób układowych rdzenia”. Często zwyrodnienie obejmuje dwa różne układy, np. ruchowy i zarazem czuciowy, wówczas mówimy o „kombinowanych chorobach układowych rdzenia” lub o „chorobach powrózkowycli rdzenia". Zazwyczaj do grupy tej autorzy zaliczają tzw. mielozy oraz bezład dziedziczny rdzeniowy Friedreicha i bezład dziedziczny móżdżkowy Pierrc-- Marie. Osobiście zaliczam do chorób układowych wszystkie choroby, w których dochodzi do schorzenia lub zwyrodnienia określonych układów, odróżniając choroby układowe i kombinowane choroby układowe. W tym ujęciu do chorób układowych zaliczyć należy: 1) zwyrodnienie powrózkowc rdzenia (myelosis funicularis); 2) stwardnienie boczne zanikowe, czyli choroba Charcota (scletosis lateralis amyotrophica): 3) bezład dziedziczny rdzeniowy i móżdżkowy (heredoataxia spinalis et ccre-bcllaris); 4) rdzeniowe porażenie kurczowo Krba (paralysis spinalis spas-tira Erb): 5) zapalenie rdzenia kiłowe Erba i Crouzona (myelitis lueti-ca); 6) wiąd rdzenia (tabes dorsalis).
Niektóre z tych chorób są wynikiem czynników wcwnątrzpochodnych i dlatego nazywamy je postaciami pierwotnymi, inne powstają na skutek szkodliwego działania czynników zewnętrznych. Podłożem histopatologicznym tych schorzeń jest rozpad osłonek mielinowyeh i — współrzędnie lub następczo — dezintegracja włókien osiowych z kolejnym rozrostem gleju.
(Myelosis funicularis)
M ystępuje najczęściej w przebiegu niedokrwistości złośliwej Addisona--Biermcra na skutek niedoboru witaminy B!2 oraz braku tzw. czynnika czy fermentu Castle'a. Ten sam zespół powstać może w przebiegu pelagry.
krzyżowa
Postać
Akroosteoliza
22 — Diagnost}ka chorób 337