003 (1)

1

Akademia Górniczo-Hutnicza im. St.Staszica w Krakowie 2011.12.19

EN 196-3:2005+A1:2008

6.1.4    Aparat Vicata (ręczny lub automatyczny) do oznaczania początku czasu wiązania

Zastąpić bolec stalową igłą (Rysunek 1 d)) o regularnym cylindrycznym kształcie, długości roboczej co najmniej 45 mm i średnicy (1,13 ±0,05) mm. Całkowita masa ruchomych części powinna wynosić (300 ±1) g. Części te powinny poruszać się pionowo bez większego tarcia, a ich oś powinna być zgodna z osią igły.

Dopasować aparat Vicata z igłą (Rysunek 1 d)) przeznaczoną do badania, zrównując igłę z powierzchnią stosowanej płytki bazowej, umiejscowionej w środku pojemnika, i dopasowując wskazówkę lub skalę do pozycji zero. Podnieść igłę do pozycji wyjściowej.

6.1.5    Aparat Vicata (ręczny lub automatyczny) do oznaczania końca czasu wiązania

Zamocować igłę zespoloną z pierścieniem o średnicy wynoszącej w przybliżeniu 5 mm (Rysunek 1 e)) dla ułatwienia dokładnych obserwacji płytkich wgłębień. Całkowita masa części ruchomych powinna wynosić (300 ± 1) g. Części te powinny poruszać się swobodnie, pionowo, bez większych oporów wywoływanych tarciem, a ich oś powinna być zgodna z osią igły.

POLSKI KOMITET NORMALIZACYJNY 2011

UWAGA Można stosować automatyczne aparaty do oznaczania czasu wiązania, w których igła (Rysunek 1 d)) jest użyta do oznaczania końca czasu wiązania, pod warunkiem że zostaną wzorcowane w odniesieniu do metody wzorcowej.

• I

6.2 Oznaczanie początku czasu wiązania

6.2.1    Procedura

Pierścień Vicata (patrz 5.1) napełnić, zgodnie z 5.2.2, zaczynem o konsystencji normowej, przygotowanym zgodnie z 5.2.1.

Umieścić napełniony pierścień z płytką bazową w pojemniku (6.1.2), wypełnić wodą tak, aby powierzchnia zaczynu była zanurzona na głębokość co najmniej 5 mm, i przechowywać w komorze (6.1.3) o regulowanej temperaturze, wynoszącej (20,0 ±1,0) °C. Po ustalonym czasie umieścić pierścień z płytką i pojemnikiem pod igłą aparatu Vicata. Opuszczać igłę delikatnie, aż zetknie się z zaczynem. Utrzymywać w tej pozycji przez 1 s do 2 s w celu uniknięcia prędkości początkowej lub wymuszonego przyspieszenia ruchomych części. Następnie szybko zwolnić ruchome części i pozwolić igle na pionowe zagłębianie się w zaczynie. Odczytać wskazania na skali, gdy zagłębianie ustanie lub najpóźniej po 30 s od zwolnienia igły, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

♦ «

Odnotować odczyt na skali, stanowiący odległość między końcem igły a płytką bazową, razem z czasem liczonym od czasu zero (patrz 5.2.1). Powtarzać zagłębianie w tej samej próbce, w położonych blisko siebie miejscach, nie bliżej niż 8 mm od brzegu pierścienia i 5 mm od siebie oraz co najmniej 10 mm od miejsca ostatniego zagłębienia, w niedługich odstępach czasu np. co 10 min. Między czynnościami zagłębiania przechowywać próbkę w komorze o regulowanej temperaturze (6.1.3). Po każdym zagłębieniu natychmiast wyczyścić igłę Vicata. Jeżeli należy oznaczyć koniec czasu wiązania, próbkę pozostawić do dalszych badań.

UWAGA Czas, który upłynął między czasem zero (patrz 5.2.1) a czasem, w którym odległość igły od płytki bazowej wyniesie (6 ±3) mm, uznaje się za początek czasu wiązania cementu; zmierzony z dokładnością do minuty.

6.2.2    Sprawozdanie

Przedstawić wynik, którym jest czas zmierzony od czasu zero do czasu, w którym odległość między płytką bazową a igłą wyniosła (6 ±3) mm, jako początek czasu wiązania cementu i podać z dokładnością do 5 min.

UWAGA Dokładność można poprawić, skracając odstępy czasu między zagłębieniami w pobliżu czasu wiązania.

6.3 Oznaczanie końca czasu wiązania

0 ?. (M. ?0i?

6.3.1 Procedura

Odwrócić napełniony pierścień, używany w 6.2, tak aby oznaczanie końca wiązania można było przeprowadzić na powierzchni uprzednio przylegającej do płytki bazowej. Zanurzyć pierścień z płytką bazową w pojemniku

10