0120

0120



System polityczne współczesnego świata

i faktycznej, pluralistycznych reguł gry politycznej (wyborcza legitymacja, i to bez względu na efekt, jest wystarczającym uzasadnieniem dla dominacji jakości demokratycznych) .

Pojawia się w tym momencie problem tzw. monopartyjności. Jak już wspomnieliśmy, zjawisko to zdecydowanie nie mieści się w kategorii demokratycznych systemów partyjnych, chociażby dlatego, że towarzyszy mu wykluczenie rywalizacyjnych form tworzenia polityki bądź znaczące ich ograniczenie. Monopartyjność w krajach Trzeciego Świata, zwłaszcza w pierwszym okresie ich funkcjonowania, tuż po odzyskaniu niepodległości, prowadziła z reguły do instytucjonalizacji zasad państwa jednej partii. Następowało to poprzez wprowadzenie zapisu ustawowego (konstytucyjnego), który zakazywał tworzenia i działalności „innych” partii politycznych (monopartyjność de iure), względnie było efektem stabilizowania nieformalnych reguł gry politycznej, zazwyczaj narzucanych przez lidera „monopartii” tuż po przejęciu funkcji publicznych - najczęściej stanowiska prezydenta (monopartyjność de facto). Jesteśmy przekonani, że określenie „państwo jednej partii” znacznie lepiej charakteryzuje naturę przedstawionego w tym momencie zjawiska niż kategoria „system jednopartyjny”, zresztą dość powszechnie stosowana przez autorów zajmujących się problematyką klasyfikacji systemów partyjnych. Wrócimy do tej kwestii w dalszej części rozdziału.

Partie polityczne stanowią więc kreatywny element systemu partyjnego, ale raczej o „statycznym” charakterze. Jest to element konieczny w procesie tworzenia systemu partyjnego, ale znajomość samych partii, np. ich organizacji, funkcji, które wypełniają, nie pozwala jeszcze na precyzyjne scharakteryzowanie systemu partyjnego. Wiemy, iż demokracje nie mogą nosić znamion monopartyjności, ale założenie, że występowanie wielopartyjności (też w wersji dwupartyjnego układu) stanowi o demokratycznej jakości systemu partyjnego, niewiele nam mówi o jego właściwościach i faktycznej dynamice rywalizacji politycznej. System partyjny powinien być traktowany zarówno jako „statyczna” konfiguracja partii politycznych aktywnych na narodowej arenie politycznej, jak i „dynamiczny” układ wzajemnych powiązań między nimi, którego cechy są determinowane przez schemat rywalizacji o głosy elektoratu (każda partia, przynajmniej w jakimś stopniu, dąży do maksymalizacji głosów wyborczych) oraz przez dążenie do przechwycenia odpowiedzialności za kształtowanie (lub współkształtowanie) polityki publicznej państwa.

Należy więc traktować system partyjny jako układ (konfigurację) wzajemnych powiązań między partiami politycznymi, które kształtują się stopniowo jako reakcja każdej z nich na zachowania pozostałych. W efekcie prowadzą one do ujawnienia się

116


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Systemy partyjne współczesnego świata sowych regułach gry politycznej. W okresie wyborów w 1996 r.
Systemy partyjne współczesnego świata wodzie. Po wyborach prezydenckich układ na scenie politycznej
Systemy partyjne współczesnego świata formy prorynkowe - polityka prodystrybucyjna), to ulega on
Systemy polityczne współczesnego świata na oscylacyjnych zmianach poziomu poparcia wyborczego i
P4140011 Problemy definicyjne Zmiana systemowa - efekt procesu tworzenia i krystalizowania nowych re
Systemy partyjne współczesnego świata ve Number of Parties: A Measure with Application to West Europ
Systemy partyjne współczesnego świata nującej. W 1980 r. partia kontrolowała „jedynie” 71% mandatów
Systemy partyjne współczesnego świata 2000 r. wybory potwierdzały dominację PSS, a jej kolejni lider
Systemy partyjne współczesnego świata cjonującego w czterech powyżej scharakteryzowanych krajach
Systemy partyjne współczesnego świata zacja o wyraźnie marksistowsko-leninowskim obliczu programowym
Systemy partyjne współczesnego świata jak i parlamentarnym. Średnia wartość indeksu efektywnej liczb
Systemy partyjne współczesnego świata rzonym w 1993 r., w którym obowiązują tzw. rządy tymczasowe, a
Systemy partyjne współczesnego świata kreowania klienteli wyborczej, oferując jej określony katalog
Systemy partyjne współczesnego świata Tzw. subregion Wspólnoty Karaibskiej obejmuje kraje wyspiarski
Systemy partyjne współczesnego świata Kolejnym przykładem systemu wielopartyjnego z partią
Systemy partyjne współczesnego świata dliwości (PJ), ugrupowanie o konserwatywnym i prawicowym
Systemy partyjne współczesnego świata na współpracy przedstawicieli obu dużych ugrupowań. Inaczej ni
Systemy partyjne współczesnego świata ona charakter ugrupowania „państwowego” i służyła
Systemy partyjne współczesnego świata współpracy MNR i ADN (1985-1989) lub tzw. „wielkiej koalicji”

więcej podobnych podstron