028 029

Rotdil.il II

Edwina Hautwalda (1868-1942). Interesującego ślę metodami organizatorskimi i uzdolnieniami kierowniczymi. Zygmunta Rytla (1880-1947), piszącego o skuteczności działania. Stanisława Bieńkowskiego (1882-1959). podkreślającego rolę człowieka w organizacji, jego stronę moralną i psychiczną oraz znaczenie motywacji, czy Jerzego S. Langroda. twierdzącego. Ze nauka administracji jest dyscypliną zajmującą się badaniem kompleksowych faktów administracyjnych z punktu widzenia prawnego, socjologicznego i politologicznego - są tego dobitnym dowodem. Cenne publikacje wielu polskich profesorów, zajmujących się jakby na marginesie rozwaZań o problemach ściśle prawnych nauką administracji, stanowią w większości liczący się wkład w rozwiązywanie problemów stojących przed administracją, łączą użyteczność praktyczną badań z potrzebami dydaktyki. Zaznacza się pluralizm koncepcji podejść oraz metod poznania, wykorzystywanie politologii, ekonomii, socjologii 1 psychologii oraz dąteft do traktowania nauki administracji jako dyscypliny jednolitej, bazującej na zintegrowanych podstawach.

Prace profesorów: Tadeusza Kotarbińskiego (1886-1981), rozwijającego prakseologię (naukę o normach i zasadach skutecznego oraz sprawnego działania), autora znanej pracy Traktat o dobrej robocie. Stanisława Kowalewskiego, zajmującego się m.in. strukturami administracji, stosunkami między pracownikiem a przełożonym, skuteanością kontroli jako elementu kierowania. Jana Zieleniewskiego (1901-1973). piszącego o zespołach ludzkich oraz podstawowych teoretycznych problemach organizacji i zarządzania. Jerzego Starośdaka (1914-1974). ukazującego ścisły związek działalności administracji z Życiem społecznym, podkreślającego rolę nauki administracji oraz jej podstawowej części składowej, teorii organizacji i zarządzania w funkcjonowaniu administracji, a także stwierdzającego. Ze w nowych warunkach administracja nie moZe pracować opierając się tylko na wyczuciu i dobrych chęciach, ale musi korzystać z naukowych podstaw racjonalnego działania - są twórczym i oryginalnym wkładem w rozwój nauki administracji.

Zastosowanie prawidłowej pracy w administracji, powiązanie z przepisami prawnymi. aktualnymi potrzebami i warunkami oraz zdrowym rozsądkiem, czyli podstawowymi wymogami Życia, jest stałym dążeniem wielu polskich teoretyków, a znaczenia teorii, w myśl znanego powiedzenia. Ze ..nie ma rzeczy bardziej praktycznej niz dobra teoria", nie moZna przecenie. Ukazywanie roli administracji we współczesnym państwie. je| powiązania i oddziaływania na środowisko społeczne, prawo i politykę. poruszanie problemów funkcjonowania 1 techniki pracy, jest rysem charakterystycznym badań i publikacji wielu polskich autorów.

Wielość i różnorodność współczesnych teorii organizacji 1 zarządzania uniemożliwia ich klasyfikację. choC np. ostatnie próby podziału współczesnych teorii na: modelowe, praktycystyczne. socjologiczne i inżynierskie zasługują na uwagę. MoZna jedynie wskazać przykładowo na główne trendy i twierdzenia czołowych teoretyków oraz doradców wielkich firm. Michael Hammer, profesor MIT, mówi o znaczeniu przekonstmowywania (reenglneering) i kształcenia kierowników specjalizujących się w przeprowadzaniu różnych zmian w firmie. Nazywa swoją menedżerską teorię teologią, gdyż wymaga ona przekonania I wiary. Ze coś można zrobić inaczej. Nakazuje stosować najnowocześniejsze techniki w pracy biurowe), a firmom - organizować się ze względu na proces, a nie funkcję. Uważa, że większość ludzi chce nowego, nudzi się tymi samymi metodami i osobami. Jedli stoję one na czele zbyt długo, a tylko mniejszość boi się nowego. Davld Nadler tworzy teorię architektury organizującej. zakładając istnienie autonomicznych zespołów pracowniczych w ramach wydajnych zespołów pracy, podkreśla, że pracując długo w firmie przesiąka się określoną kulturą, nabiera nawyków I trudno słucha nowych poglądów ludzi patrzących z zewnątrz, oraz uwypukla rolę zawodowych konsultantów, umiejących dostrzec nowe 1 ukazać właściwą perspektywę. Peter Senge z MIT. C.K. Prahadel. Edward E. Lew-ler. George Stalk i inni zajmują się rolą konkurencji w pobudzaniu wprowadzania nowych metod pracy, szczególnie zarządzania, stałego uczenia się menedżerów i całych załóg, trudnościami w uczeniu się Jako niebezpieczeństwie dla organizacji, zakładów I całych branż, rolą psychologii i pedagogiki, a także dopasowywaniem ambicji do istniejących środków i możliwości. Robert Kelly twierdzi, że od liderów zależy tylko 20% sukcesu, a podążający za liderem odpowiedzialni są za pozostałe 80%.

Współczesne szkoły starają się wpłynąć na koncentrowanie się na potrzebach klientów, a nie na własnej strukturze, na powiązaniu producentów z klientami, dostawcami. a nawet konkurentami, skupieniu się na tym. co robi się najlepiej i co odróżnia od konkurentów, oraz zrozumieniu potrzeby ciągłych zmian. Dużą też wagę przywiązuje się do różnego rodzaju kursów i szkoleń, w programie których są przedmioty pozornie odległe od zarządzania, takie Jak np.: problemy sztuki, grzecznego zachowania się w każdych okolicznościach, dbałości o formę fizyczną oraz łączenia struktur formalnych z nieformalnymi. Nabieraniu umiejętności stosowania teorii w praktyce służą m.ln. symulacyjne treningi, porównywane do sportowych rozgrywek towarzyskich, przygotowujących do rozgrywek o punkty czy prób generalnych w teatrze przed premierą. Oczywiście wiele z tych wskazań ma niewielki oddźwięk, staje się przelotną modą. ale świadczy o poszukiwaniach i dążeniach do rozwijania skuteczności działań w administracji. Można też wspomnieć, te międzynarodowa współpraca gospodarcza i globalizacja produkcji sprzyjają szybkości wymiany doświadczeń w dziedzinie gospodarczej i zarządzania, a wśród rodzajów pomocy ONZ dla nowych 1 rozwijających się państw zauważyć należy działalność ekspertów pomagających w zorganizowaniu sprawnej administracji i uczących urzędników skutecznego działania, oraz różnego rodzaju publikacji (np. pod red. H. Emmericha Manuel d'Administration Publigue. 1964). rozwijających naukę administracji. Międzynarodowy Instytut Nauk Administracyjnych sporo uwagi poświęca, obok nauki prawa administracyjnego, także nauce administracji.

29