030 4

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO LUB PRZEKLEŃSTWO

Winni grzechu w tej dziedzinie pragną uzyskać u szatana nadprzyrodzoną wiedzę i moc, a przecież Bóg zabrania człowiekowi szukać ich gdziekolwiek indziej poza Nim samym. Czyniąc tak, ludzie uznają szatana za boga obok Boga prawdziwego i łamią pierwsze z Dziesięciu Przykazań. W ten sposób wystawiają się na działanie przekleństwa, które Bóg wypowiedział przeciwko wszystkim łamiącym przykazania, przekleństwo, które sięga aż do czwartego pokolenia.

Powyższy wniosek jest niezwykle ważny i dlatego należy go ponownie podkreślić wszyscy ludzie angażujący się w praktyki okultystyczne wystawiają się na działanie przekleństwa wypowiedzianego przeciwko tym, którzy łamią pierwsze przykazanie.

W różnych fragmentach Biblia określa akt zwrócenia się ku fałszywym bogom „duchowym cudzołóstwem'’ i potępia je jako grzech większy nawet od cudzołóstwa fizycznego. Rozumiane w ten sposób ostrzeżenia (z Księgi Przypowieści) przed angażowaniem się w związek z „niemoralną kobietą" albo cudzołożnicą odnoszą się także do okultyzmu. W Przyp. 5,3-6 niemoralna kobieta przedstawiona jest jako z początku pociągająca i fascynująca, ale w końcu doprowadza do upadku tych, których uwodzi:

Gdyż wargi cudzej żony ociekają miodem i gładsze niż oliwa jestjej podniebienie, lecz w końcu jest gorzka jak piołun, ostra jak miecz obosieczny. Jej nogi schodzą do śmiercią jej kroki do krainy umarłych, abyś ty nie wkroczył na ścieżkę życia; a że niestałe są jej drogi, ty tego nie wiesz.

Wiele nam mówi ostatnie zdanie: „że niestałe są jej drogi, ty tego nie wiesz". Nigdy nie można zamknąć listy form oszustw praktykowanych w okultyzmie. Gdy tylko obnaży się jedną, jej miejsce zajmuje następna. Dlatego nie można przedstawić pełnej i zamkniętej listy różnych rodzajów praktyk okultystycznych. Można natomiast określić i krótko zdefiniować trzy główne dziedziny okultyzmu: czary, wróżenie i gusła.

FAŁSZYWI BOGOWIE

Czary to dziedzina okultyzmu związana z mocą. Stwierdzenie z 1 Sam-15,23 odkrywa korzenie czarów: „Gdyż nieposłuszeństwo jest takim samym grzechem, jak czary”. Czary to wyraz buntu człowieka przeciw Bogu.To próba osiągnięcia swoich celów bez poddania się Bożemu prawu. Siłą napędową czarów jest pragnienie władania ludźmi i okolicznościami. Aby osiągnąć ten cel, ludzie mogą posługiwać się albo naciskiem psychologicznym, albo technikami psychicznymi, albo połączeniem obu.

Trzy słowa bardzo dobitnie określają działanie czarów: manipulacja, zastraszenie i dominacja. Ostatecznym celem czarów jest dominacja. Manipulacja i zastraszenie to środki do osiągnięcia celu. Gdzie ludzie używają werbalnych i pozawerbalnych taktyk do manipulowania, zastraszania i dominowania, tam działają czary.

W swojej najprostszej formie czary są wyrazem zepsutej, buntowniczej natury upadłej ludzkości. W Gal. 5,20 razem z bałwochwalstwem wymienione są jako „uczynki ciała”. Chyba prawie każdy człowiek kiedyś w swoim życiu odwoływał się do czarów w tej formie.

Jest to jednak tylko wierzchołek góry lodowej. Szatan traktuje ten „uczynek ciała" jako uchylone drzwi dla nadprzyrodzonej, demonicznej mocy, która emanuje z królestwa ciemności. Przez takie wejście szatan wkracza i opanowuje ludzi, czyniąc ich narzędziami do realizowania swoich niegodziwych celów i niewolnikami w swoim królestwie. Efektem są czary praktykowane jako sztuka okultystyczna. Główne środki, których używa, to rzucanie czarów i zaklęć.

Pozostałe dwie formy okultyzmu - wróżenie i gusła - działają w oparciu o tę samą podstawową podnietę: pragnienie panowania nad ludźmi i okolicznościami.

Wróżenie to dziedzina okultyzmu związana z wiedzą. Wróżenie oferuje różne formy wiedzy, której nie można zdobyć środkami naturalnymi. W swojej najbardziej podstawowej formie, jako przepowiadanie przyszłości, oferuje nadprzyrodzone poznanie przyszłości. Wróżenie obejmuje wszystkie fałszywe formy religijnego objawienia, które mają pochodzić z nadprzyrodzonego źródła.