067 3

B-r + k + 2 Z.

2 2 A = t + 2 i k cosa + k

ó

k

A

B

V

SC

T~

SE

T

T + 1

- średnie ciśnienie gazu w czasie obiegu

/“l - <5 '

P = P J -f-. v--

b    max V l+o

- ekstremalne ciśnienia gazu

₌___K__    ₌    K

^ rriax    B (1    + ii) ’    ^ min    B (1    - ó)

(3.7)

- ciepło doprowadzone do gazu w przestrzeni rozprężania

1

Q = II p V <3 sinO -

E    5 SE

(3.8)

1 + /i -

- ciepło odprowadzone od gazu w przestrzeni sprężania

O

c

11 p V 5 sin©

s SE

T

i + J i - <r

(3.9)

Sprawność obiegu, po wykorzystaniu wzorów (3.8) i (3.9) i przekształceniach

n

t

(3.10)

Praca obiegu

/.=<?-(? = E\Jv 6 sin© -- ~ ^T-    • (3.11)

t E C    ■ s SE    .------.

I + / l - ó²

Przy założeniu stanu ustalonego, zapewniającego powtarzalność cykli, podzielenie powyższych zależności na ciepło i pracę obiegu przez czas trwania jednego obiegu umożliwia otrzymanie szukanych wartości strumienia doprowadzonego

ciepła Q i odprowadzonego Q oraz mocy teoretycznej silnika N . Przedstawiona a    od    t

wyżej metoda umożliwia również przeprowadzenie wstępnej analizy pozwalającej określić charakter wpływu, np. kąta przesunięcia fazowego a, współczynnika martwej przestrzeni X i współczynnika temperatur t na podstawowe parametry obiegu cieplnego. O ile na podstawie (3.10) sprawność obiegu zależy jedynie od współ-

70